جواب:
براي پاسخ به اين سؤال ابتدا توجه به چند نكته ضروري است: 1. دانش بشر محدود و احاطه او بر همه اسرار عالم غيرممكن است . 2. خداوند، حكيم علي الاطلاق است و افعالش بر اساس حكمت عاليه و مصلحت تمام، محقق ميشود. 3. نسبت خداي تعالي به همه بندگان علي السوأاست و جز باتقواترين انسانها هيچكس نزد او شأن ويژهاي ندارد.
4. آفرينش مرد و زن جهت بقاي حيات و تكامل روحي و معنوي هر دو جنس است و هر يك در تكميل ديگري نقش اساسي دارد.
از مجموع آنچه ذكر شد معلوم ميشود كه خداوند متعال بي آنكه جنسي را بر جنس ديگر ترجيح دهد، بر اساس حكمت و مصلحت جامعه وجود بر آنها پوشانده و از آنها خواسته در كنار يكديگر و در سايه رحمت الهي، با احساس آرامش و اعمال محبت نسبت به يكديگر، راه تقوي و تعالي را طي كنند، بي آنكه مرد بودن مزيتي براي مردان و زن بودن نقصي براي زنان باشد.
آري از آنجا كه ساختمان جسمي و روحي مرد و زن ناهمانند ولي هماهنگ با يكديگر است، وظائف و تكاليف نيز متفاوت و متناسب با ساختار وجودي آنان تنظيم شده است. هم علم و هم تجربه و مشهودات عيني، رشد و بلوغ جسمي و فكري سريعتر دختر را همواره اثبات كرده است و اين حقيقت براي ما جاي هيچ ترديدي را باقي نگذاشته است. بنابراين مكلف شدن دختران در سن نه سالگي امري بر اساس طبيعت و واقعيت جسمي و روحي آنهاست. در عين حال كسي نگفته است، خداي حكيم و مهربان، همان دقت و سختگيري را كه درباره اشخاص مسّن اعمال ميكند، نسبت به دختر نه ساله روا ميدارد، آنچه هست اين كه دختر در سن نه سالگي به درگاه الهي پذيرفته ميشود و رسماً به عنوان يك انسان متشخص و بالغ و عاقل، در زمره عبادتگران و مخاطبين خداي تعالي قرار ميگيرد و اين مسئله نه تنها نقصان و يا سختگيري نيست، بلكه نوعي تفضل و توجه خاص نسبت به نوع زنان است كه به دليل رسالت و نقص مادري كه بسيار عظيم و گرامي است، مشمول توجه و تفضّلي عميقتر و بيشتر از آنچه مردان، از آن بهرهمند شدهاند، واقع شدهاندو دختران در سن نه سالگي در حالي كه پسران هم سن آنها مشغول كودكي و بازي كردن هستند به پيشگاه الهي تشرف مييابند و شش سال قبل از پسران با آداب و احكام دين انس ميگيرند تا بتوانند در درون خويش انسانهاي پاكنهاد، خداپرست، صالح و سالم بپرورانند. و البته آنچه گفته شد فقط بخشي از حقيقت است و ممكن است نكات ديگري در ميان باشد كه فعلاً براي بشر ناشناخته مانده است. حال اگر ما به دليل نقص ذاتي و نارسايي عقل و دانش خود نتوانيم به همه اسرار و رموز عالم احاطه پيدا كنيم، بي شك با اعتقاد به علم بيپايان و حكمت و تدبير الهي بايد سرتسليم در برابر او فرود آوريم و علم آنچه را كه نميدانيم به معصومين (:) واگذاريم و با هدايت و ارشاد آنان تا آنجا كه لازم است به شمهاي از حقايقي كه بر ما پوشيده است آگاهي يابيم.
|
