جاهايى كه قضا و كفاره واجب است
احکام روزه از رساله امام خميني (ره)
1658 اگر در روزه ماه رمضان عمدا قى كند يا در شب جنب شود و به تفصيلى كه در مساله گفته شد سه مرتبه بيدار شود و بخوابد و تا اذان صبح بيدار نشود،فقط بايد قضاى آن روز را بگيرد، و چنانچه عمدا اماله كند يا سر زير آب ببرد،بنابر احتياط واجب بايد كفاره هم بدهد، ولى اگر كار ديگرى كه روزه را باطل مى كند عمدا انجام دهد، در صورتى كه مى دانسته آن كار روزه را باطل مى كند، قضا و كفاره براو واجب مى شود.
1659 اگر به واسطه ندانستن مساله كارى انجام دهد كه روزه را باطل مى كند، چنانچه مى توانسته مساله را ياد بگيرد، بنابر احتياط واجب كفاره بر او ثابت مى شود، و اگر نمى توانسته مساله را ياد بگيرد يا اصلا ملتفت مساله نبوده يا يقين داشته كه فلان چيز روزه را باطل نمى كند، كفاره بر او واجب نيست.
احکام روزه از رساله آيه الله بهجت
مساءله 279 :
كسى كه كفّاره روزه رمضان بر او واجب است بايد:
يا يك بنده آزاد كند
يا دو ماه روزه بگيرد
يا شصت فقير را سير كند و يا به هر كدام ، يك مُدّ (تقريبا ده سير) طعام ، يعنى گندم يا جو و مانند اينها، بدهد.
دادن پول طعام كافى نيست ، ولى اگر فقير را در خريدن و قبول آن وكيل كند و فقير نيز انجام دهد، كافى است .
مساءله 280 :
كسى كه مى خواهد به عنوان كفّاره قضاى عمدى ماه رمضان ، دو ماه روزه را بگيرد، بايد سى و يك روز آن را پى در پى بگيرد و اگر بقيه آن پى در پى نباشد، اشكال ندارد.
مساءله 281 :
اگر روزه دار در ماه رمضان با زن خود كه روزه دار است نزديكى كند چنانچه زن را مجبور كرده باشد كفّاره روزه خودش و روزه زن را بايد بدهد ولى اگر در اثناء، زن راضى شود، بنابر احتياط واجب مرد دو كفّاره بدهد و زن يك كفاره و اگر زن به نزديكى راضى بوده بر هر كدام يك كفّاره واجب مى شود.
مساءله 282 :
اگر زنى شوهر روزه دار خود را مجبور كند كه نزديكى نمايد يا كار ديگرى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد واجب نيست كفاره روزه شوهر را بدهد.
مساءله 283 :
كسى كه به سبب مسافرت يا بيمارى روزه نمى گيرد، نمى تواند زن روزه دار خود را مجبور به نزديكى كند.
مساءله 284 :
اگر كفاره واجب شود و چند سال آنرا بجا نياورد چيزى بر آن اضافه نمى شود.
احكام روزه از رساله آيه الله فاضل لنکراني
مسأله 1730 ـ اگر در روزه رمضان عمداً قى كند فقط قضاى آنروز را بايد بگيرد و چنانچه در شب جنب شود و بتفصيلى كه در مسأله (1696) گفته شد سه مرتبه بيدار شود و بخوابد و تا اذان صبح بيدار نشود، يا عمداً اماله كند، يا سر زير آب ببرد، يا دروغى را بخدا و پيغمبر (صلى الله عليه وآله وسلم) نسبت بدهد، بنابر احتياط واجب كفّاره هم بايد بدهد، ولى اگر غير از اينها كار ديگرى كه روزه را باطل مى كند عمداً انجام دهد، در صورتى كه مى دانسته آن كار روزه را باطل مى كند قضا و كفّاره بر او واجب است.
مسأله 1731 ـ اگر بواسطه ندانستن مسأله كارى انجام دهد كه روزه را باطل مى كند چنانچه مى توانسته مسأله را ياد بگيرد بنابر احتياط كفّاره بر او واجب مى شود و اگر نمى توانسته مسأله را ياد بگيرد، يا اصلا ملتفت مسأله نبوده يا يقين داشته كه فلان چيز روزه را باطل نمى كند كفّاره بر او واجب نيست.
احکام روزه از رساله آيه الله مکارم شيرازي
مسأله 1399ـ كارهايى كه روزه را باطل مى كند اگر عمداً و با علم و اطّلاع انجام دهد، علاوه بر اين كه روزه او باطل مى شود و قضا دارد، كفّاره نيز دارد ولى اگر به خاطر ندانستن مسأله باشد كفّاره ندارد، ولى احتياط آن است كه قضا كند. همچنين هرگاه انسان شك دارد مغرب شده يا نه.[261]
مسأله 1400ـ هرگاه به واسطه بى اطّلاعى و ندانستن مسأله، كارى را انجام دهد كه مى داند حرام است، ولى نمى دانسته است كه روزه را باطل مى كند بنابر احتياط كفّاره بر او واجب است.
احكام روزه از رساله آيه الله تبريزي
1667 - اگـر كـسـى روزه مـاه رمضان را به خوردن يا آشاميدن يا جماع يا استمناء يا باقى ماندن بر جنابت بـاطـل كند در صورتى كه از روى عمد و اختيار باشد , و از روى ناچارى يا جبر نباشد , اضافه بر قضا كفاره هـم بـر او واجـب مى شود , و احتياط مستحب آن است كسى كه روزه را به غير آنچه گفته شد باطل كند اضافه بر قضا , كفاره هم بدهد.
1668 - اگـر كـسـى چيزى از آنچه را كه گذشت انجام دهد در حالى كه عقيده قطعى داشته كه روزه را باطل نمى كند كفاره بر او واجب نيست .
احكام روزه از رساله آيه الله سيستاني
مساله 1667 - اگر در روزه رمضان در شب جنب شود و به تفصيلى كه در مساله ( 1639 ) گفته شـد بـيدار شود و دوباره بخوابد و تا اذان صبح بيدار نشود, فقط بايد قضاى آن روزه را بگيرد.
ولى اگـر كار ديگرى كه روزه را باطل مى كند, عمدا انجام دهد در صورتى كه مى دانسته آن كارروزه را باطل مى كند, قضا و كفاره بر او واجب مى شود.
مـساله 1668 - اگر بواسطه ندانستن مساله كارى انجام دهد كه روزه را باطل مى كند, ظاهر اين است كه كفاره براى او واجب نيست , و بايدآن روز را امساك كرده و بعد قضا نمايد, ولى اگر عمدا بـه خـدا و پيغمبر به دروغ نسبتى بدهد و بداند كه حرام است كفاره نيز واجب است اگرچه نداند اين عمل روزه را باطل مى كند.
كفاره روزه : مساله 1669 - در كفاره افطار روزه ماه رمضان , بايد يك بنده آزاد كند, يا به دستورى كه در مساله بـعد گفته مى شود دو ماه روزه بگيرد ياشصت فقير را سير كند يا به هر كدام يك مد كه تقريبا ده سـيـر است , طعام يعنى گندم يا جو يا نان و مانند اينها بدهد, و چنانچه اينها برايش ممكن نباشد, بنابر احتياط بايد به قدر امكان تصدق و استغفار نمايد, و احتياط واجب آن است كه هر وقت بتواند, كفاره را بدهد.
مـساله 1670 - كسى كه مى خواهد دو ماه كفاره افطار روزه ماه رمضان را بگيرد,بايد سى ويك روز آن را پى در پى بگيرد, و اگر بقيه آن پى در پى نباشد اشكال ندارد.
مساله 1671 - كسى كه مى خواهد دو ماه كفاره روزه رمضان را بگيرد, نبايد موقعى شروع كند كه در بين سى و يك روز, روزى باشد كه مانند عيد قربان , روزه آن صحيح نيست .
مساله 1672 - كسى كه بايد پى در پى روزه بگيرد, اگر در بين آن بدون عذر يك روز روزه نگيرد, يـا وقـتى شروع كند كه در بين آن به روزى برسد كه روزه آن واجب است , مثلا به روزى برسد كه نذر كرده آن روز را روزه بگيرد, بايد روزه ها را از سر بگيرد.
مـسـالـه 1673 - اگر در بين روزهائى كه بايد پى در پى روزه بگيرد عذرى مثل حيض يا نفاس يا سـفـرى كـه در رفـتـن آن مجبور است , براى اوپيش آيد, بعد از برطرف شدن عذر, واجب نيست روزه ها را از سر بگيرد, بلكه بقيه را بعد از برطرف شدن عذر بجا مى آورد.
مساله 1674 - اگر به چيز حرامى روزه خود را باطل كند, چه آن چيز اصلا حرام باشد مثل شراب و زنـا, يـا بـه جهتى حرام شده باشد مثل خوردن غذاى حلالى كه براى انسان ضرر دارد و نزديكى كردن با عيال خود در حال حيض , بنابر احتياط كفاره جمع بر او واجب مى شود,يعنى بايد يك بنده آزاد كند و دو ماه روزه بگيرد و شصت فقير را سير كند, يا به هر كدام آنها يك مد كه تقريبا ده سير است , گندم يا جو يا نان ومانند اينها بدهد, و چنانچه هر سه برايش ممكن نباشد, هر كدام آنها كه ممكن است بايد انجام دهد.
مـسـالـه 1675 - اگـر روزه دار دروغـى را به خدا و پيغمبر (ص ) عمدا نسبت دهد, بنابر احتياط, كفاره جمع كه تفصيل آن در مساله پيش گفته شد بر او واجب مى شود.
مساله 1676 - اگر روزه دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه جماع كند, بنابر اظهر يك كفاره بر او واجب است .
و استمناء نيز حكم جماع را دارد.
مساله 1677 - اگر روزه دار در يك روز ماه رمضان چند مرتبه غير جماع و استمناء كار ديگرى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد, براى همه آنها يك كفاره كافى است .
مساله 1678 - اگر روزه دار غير از جماع و استمناء كار ديگرى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد و بعد با حلال خود جماع نمايد, براى هر دويك كفاره واجب مى شود.
مساله 1679 - اگر روزه دار غير از جماع و استمناء كار ديگرى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد مـثـلا آب بـياشامد, و بعد كار ديگرى كه حرام است و روزه را باطل مى كند انجام دهد مثلا غذاى حرامى بخورد, يك كفاره كافى است .
مـسـالـه 1680 - اگـر روزه دار آروغ بزند و چيزى در دهانش بيايد, چنانچه عمدا آن را فرو ببرد, روزه اش بـاطـل است , و بايد قضاى آن رابگيرد و كفاره هم بر او واجب مى شود.
و اگر خوردن آن چـيـز حرام باشد, مثلا موقع آروغ زدن , خون به دهان او بيايد و عمدا آن را فرو برد,بايد قضاى آن روزه را بگيرد و بنابر احتياط كفاره جمع هم بر او واجب مى شود.
مـسـاله 1681 - اگر نذر كند كه روز معينى را روزه بگيرد, چنانچه در آن روز عمدا روزه خود را باطل كند, بايد كفاره بدهد و كفاره آن به نحوى است كه در مساله ( 1669 ) ذكر شد.
مـسـاله 1682 - اگر روزه دار به گفته كسى كه مى گويد مغرب شد و اعتماد به گفته او نيست افـطار كند و بعد بفهمد مغرب نبوده است يا شك كندكه مغرب بوده است يا نه , قضا و كفاره بر او واجب مى شود.
مـساله 1683 - كسى كه عمدا روزه خود را باطل كرده , اگر بعد از ظهر مسافرت كند, يا پيش از ظـهـر بـراى فرار از كفاره سفر نمايد, كفاره از اوساقط نمى شود, بلكه اگر قبل از ظهر مسافرتى براى او پيش آمد كند نيز كفاره بر او واجب است .
مـساله 1684 - اگر عمدا روزه خود را باطل كند, و بعد عذرى مانند حيض يا نفاس يا مرض براى او پـيـدا شـود, احـتـياط اين است كه كفاره رابدهد, و بعيد نيست كه در اين صورت كفاره واجب نباشد.
مـسـالـه 1685 - اگر يقين كند كه روز اول ماه رمضان است و عمدا روزه خود را باطل كند, بعد معلوم شود كه آخر شعبان بوده , كفاره بر اوواجب نيست .
مـسـاله 1686 - اگر انسان شك كند كه آخر رمضان است يا اول شوال و عمدا روزه خود را باطل كند, بعد معلوم شود اول شوال بوده , كفاره بر او واجب نيست .
مـساله 1687 - اگر روزه دار در ماه رمضان با زن خود كه روزه دار است جماع كند, چنانچه زن را اكراه كرده باشد, كفاره روزه خودش وروزه زن را بايد بدهد, و اگر زن به جماع راضى بوده , بر هر كدام يك كفاره واجب مى شود.
مـساله 1688 - اگر زنى شوهر روزه دار خودرا اكراه كند كه با او جماع نمايد, واجب نيست كفاره روزه شوهر را بدهد.
مـسـالـه 1689 - اگـر روزه دار در ماه رمضان , زن خود را اكراه به جماع كند و در بين جماع , زن راضى شود, بنابر احتياط واجب بايد مرد دوكفاره و زن يك كفاره بدهد.
مساله 1690 - اگر روزه دار در ماه مبارك رمضان با زن روزه دار خود كه خواب است جماع نمايد, يك كفاره بر او واجب مى شود و روزه زن صحيح است و كفاره هم بر او واجب نيست .
مساله 1691 - اگر مرد زن خود را يا زن شوهر خود را اكراه كند كه غير جماع كار ديگرى كه روزه را باطل مى كند بجا آورد, بر هيچ يك ازآنها كفاره واجب نيست .
مـساله 1692 - كسى كه بواسطه مسافرت يا مرض روزه نمى گيرد, نمى تواند زن روزه دار خود را اكراه به جماع كند, ولى اگر او را اكراه نمايد,كفاره بر مرد نيز واجب نيست .
مساله 1693 - انسان نبايد در بجا آوردن كفاره كوتاهى كند, ولى لازم نيست فورا آن را انجام دهد.
مـسـالـه 1694 - اگر كفاره بر انسان واجب شود و چند سال آن را بجا نياورد, چيزى بر آن اضافه نمى شود.
مساله 1695 - كسى كه بايد براى كفاره يك روز شصت فقير را طعام بدهد, نمى تواند به هر كدام از آنـهـا بـيـشـتر از يك مد كه تقريبا ده سيراست طعام بدهد, يا يك فقير را بيشتر از يك مرتبه سير نـمـايد, و زيادى را از كفاره حساب نمايد, ولى مى تواند براى هر يك از عيالات فقيراگرچه صغير باشند يك مد به آن فقير بدهد.
مـسـالـه 1696 - كسى كه قضاى روزه رمضان را گرفته , اگر بعد از ظهر عمدا كارى كه روزه را باطل مى كند انجام دهد, بايد به ده فقير هر كدام يك مد كه تقريبا ده سير است طعام بدهد, و اگر نمى تواند, سه روز روزه بگيرد.