ابن عباس گويد: روزى نزد اميرالمومنين على عليه السلام نشسته بودم . شخصى آمد رنگ چهره اش زرد و بيمارگونه بود. از آن حضرت طلب دعايى نمود. آن جناب فرمودند: بياموزم تو را حرزى كه آن را جبرئيل عليه السلام براى رسول خدا صلى اللّه عليه و آله آموخت در بيمارى امام حسين عليه السلام :



اِلهى كُلَّما اَنْعَمْتَ عَلَىَّ نِعْمَةً قَلَّ لَكَ عِنْدَها شُكْرى وَ كُلَّمَا ابْتَلَيْتَنى بِبَلِيَّةٍ قَلَّ لَكَ عِنْدَها صَبْرى فيامَنْ قَلَّ شُكْرى عِنْدَ نِعَمِهِ فَلَمْ يَحْرِمْنى



وَ يا مَنْ قَلَّ صَبْرى عِنْدَ بَلاَّئِهِ فَلَمْ يَخْذُلنى وَ ي ا مَنْ رَ انى عَلَى الْمَع اصى فَلَمْ يَفْضَحْنى وَ يا مَنْ رَ انى عَلَى الْخَطايا فَلَمْ يُعاقِبْنى عَلَيْها



صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَاغْفِرْ لى ذَنْبى وَ اشْفِنى مِنْ مَرَضى اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْئٍ قَديرٌ



ابن عباس گويد: بعد از يك سال آن مرد را ديدم به حال آمده و رنگش سرخ گشته ، گويد نخواندم با اين حرز احدى را مگر نتيجه گرفتم .