- قال الباقران عليهماالسلام :



سالته عن علامة ليلة القدر، فقال: علامتها ان يطيب ريحها، و ان كانت فى برد دفئت، و ان كانت فى حر بردت فطابت. (1)؛ (محمد بن مسلم) از علامت ليلة القدر پرسيد؟ امام (ع) فرمود: علامت ليلة القدر اين است كه بوى خوشى از آن پخش مى‏شود، اگر در سرماى ( زمستان) باشد گرم و ملايم مى‏گردد، و اگر ليلة القدر در گرماى ( تابستان) باشد خنک و معتدل و نيكو مى‏گردد.



توضيح:



علامه طباطبائى در علايم شب قدر مى‏گويد: روايات در معنى و خصايص و فضايل شب قدر بسيار است، در بعضى از آن روايات علامت هايى براى شب قدر ذكر كرده از قبيل اين كه شب قدر، صبح آن شب آفتاب بدون شعاع طلوع مى‏كند و هواى آن روز معتدل است. ( الميزان، ج 40، ص 332)



- قال ابوعبدالله عليه السلام : ليلة القدر فى كل سنة و يومها مثل ليلتها. (2)؛ شب قدر در هر سال است و روز آن مثل شب آن مى‏باشد.



- قال النبى صلى الله عليه و آله: ان انا ادركت ليلة القدر فما اسال ربى؟ قال (ص): «العافية‏». (3)؛ به پيامبر(ص) گفته شد: اگر شب قدر را دريابم از خدا چه چيزى را مسئلت كنم؟ فرمود: «عافيت را».



- قال موسى عليه السلام :



الهى اريد قربك، قال: قربى لمن استيقظ ليلة القدر، قال:



الهى اريد رحمتك، قال: رحمتى لمن رحم المساكين ليلة القدر، قال:



الهى اريد الجواز على الصراط ، قال: ذلك لمن تصدق بصدقة فى ليلة القدر، قال:



الهى اريد من اشجار الجنة و ثمارها، قال: ذلك لمن سبح تسبيحه فى ليلة القدر، قال:



الهى اريد النجاة من النار، قال: ذلك لمن استغفر فى ليلة القدر، قال:



الهى اريد رضاك، قال: رضاى لمن صلى ركعتين فى لية القدر. (4)



ترجمه:



خداوندا! مى‏خواهم به تو نزديك شوم، فرمود: قرب من از آن كسى است كه شب قدر بيدار شود، گفت:



خداوندا! رحمتت را مى‏خواهم، فرمود: رحمتم از آن كسى است كه در شب قدر به مسكينان رحمت كند: گفت:



خداوندا! جواز گذشتن از صراط را از تو مى‏خواهم فرمود: آن، از آن كسى است كه در شب قدر صدقه‏اى بدهد. گفت‏:



خداوندا! از درختان بهشت و از ميوه‏هايش مى‏خواهم، فرمود: آنها از آن كسى است كه در شب قدر تسبيحش را انجام دهد گفت: خداوندا! رهايى از جهنم را مى‏خواهم، فرمود: آن، از آن كسى است كه در شب قدر استغفار كند. گفت:



‏خداوندا! خشنودى تو را مى‏خواهم، فرمود: خشنودى من از آن كسى است كه در شب قدر دو ركعت نماز بگذارد.



توضيح:



ليلة القدر شبى است كه قرآن نازل شده است و ظاهراً مراد به قدر، تقدير و اندازه‏گيرى است، خداى تعالى در آن شب حوادث يك سال را يعنى از آن شب تا شب قدر سال آينده را تقدير مى‏نمايد، زندگى و مرگ، رزق، سعادت، و شقاوت و چيزهايى از اين قبيل را مقدر مى‏سازد.