يازده ماه از شكمت بويناك

كم ز يكي شهر كه داريش پاك

-----------------

آمد مه روزه رنگ رخها همه برد

از آمدنش نه صاف ديديم نه درد

در خانه ما ز خوردن چيزي نيست

اي روزه برو ور نه تو را خواهم خورد

------------------

بستي در دوزخ يعني طمع خوردن

بگشاي در جنّت يعني كه دل روشن

تا سفره نان بيني كي جان جهان بيني

رو جان جهان را جو، اي جان جهان من

-----------