بازگشت

جلب عواطف به سوي يتيمان


قـرآن بـراى بـرانگيختن عواطف مردم در برابر وضع يتيمان اشاره به حقيقتى مى كند كه گاهى مردم از آن غافل مى شوند, مى فرمايد: ((كسانى كه اگر فرزندان ناتوانى از خود به يادگار بگذارند از آيـنـده آنان مى ترسند بايد (از ستم در باره يتيمان مردم ) بترسند)) (وليخش الذين لو تركوا من خلفهم ذرية ضعافا خافوا عليهم ).
اصـولا مـسـائل اجـتـمـاعـى هـمـواره به شكل يك سنت ازامروز به فردا, واز فردا به آينده دوردست سرايت مى كند بنابراين ,آنهاكه اساس ظلم وستم بر ايتام را دراجتماع مى گذارند بالاخره روزى اين بدعت غلط, دامان فرزندان خود آنهارا خواهد گرفت .
در پـايـان آيـه مـى فـرمـايد: ((اكنون كه چنين است بايد سرپرستان ايتام , ازمخالفت با احكام خدا بپرهيزند و با يتيمان , با زبان ملايم و عباراتى سرشار ازعواطف انسانى سخن بگويند)) (فليتقوا اللّه وليقولوا قولا سديدا).
تا ناراحتى درونى و زخمهاى قلب آنها به اين وسيله التيام يابد.
ايـن دسـتـور عالى اسلامى اشاره به يك نكته روانى در مورد پرورش يتيمان مى كند و آن اين كه : نيازمندى كودك يتيم , منحصر به خوراك و پوشاك نيست , بلكه بايد علاوه بر مراقبتهاى جسمى از نـظـر تـمـايـلات روانـى نيز اشباع شود وگرنه كودكى سنگدل , شكست خورده , فاقد شخصيت و خطرناك به عمل خواهد آمد.
(آيه 10)