ايـن آيه به پاره اى از سؤالات و پرسشهايى كه در باره زنان (مخصوصا دختران يتيم ) از طرف مردم مـى شـده است پاسخ مى گويد, مى فرمايد: ((اى پيامبر! از تو درباره احكام مربوط به حقوق زنان , سؤالاتى مى كنند بگو: خداوند در اين زمينه به شما فتوا و پاسخ مى دهد)) (ويستفتونك فى النس قل اللّه يفتيكم فيهن ).
سپس اضافه مى كند: ((و آنچه در قرآن مجيد در باره دختران يتيمى كه حقوقشان را نمى دهيد و مـى خواهيد با آنها ازدواج كنيد, به قسمتى ديگر از سؤالات شما پاسخ مى دهد)) و زشتى اين عمل ظـالـمـانه را آشكار مى سازد (وما يتلى عليكم فى الكتاب فى يتامى النس اللا تى لا تؤتونهن ما كتب لهن وترغبون ان تنكحوهن ).
سـپس در باره پسران صغير كه طبق رسم جاهليت از ارث ممنوع بودندتوصيه كرده و مى فرمايد: ((خـداونـد به شما توصيه مى كند كه حقوق كودكان ضعيف را رعايت كنيد)) (والمستضعفين من الولدان ).
بـار ديـگر در باره حقوق يتيمان بطوركلى تاكيد كرده و مى گويد: ((و خدا به شما توصيه مى كند كه در مورد يتيمان به عدالت رفتار كنيد)) (وان تقوموا لليتامى بالقسط).
و در پـايان به اين مساله توجه مى دهد كه ((هرگونه عمل نيكى (مخصوصا درباره يتيمان و افراد ضـعـيف ) از شما سر زند از ديدگاه علم خداوند مخفى نمى ماند))و پاداش مناسب آن را خواهيد يافت (وما تفعلوا من خير فان اللّه كان به عليما).
آيه 128ـ شان نزول : نقل شده كه : رافع بن خديج دو همسر داشت يكى مسن و ديگرى جوان (بر اثر اخـتلافى ) همسر مسن خود را طلاق داد, و هنوز مدت عده , تمام نشده بود به او گفت : اگر مايل بـاشـى بـا تو آشتى مى كنم , ولى بايد اگرهمسر ديگرم را بر تو مقدم داشتم صبر كنى و اگر مايل بـاشـى صبر مى كنم مدت عده تمام شود و از هم جدا شويم , زن پيشنهاد اول را قبول كرد و با هم آشتى كردند.
آيه شريفه نازل شد و حكم اين كار را بيان داشت .