بـه تناسب بحثى كه در آيه قبل در باره كافران و گمراهى دور و دراز آنها بود دراينجا قرآن اشاره به حالت جمعى از آنان كرده كه هر روز شكل تازه اى به خودمى گيرند, روزى در صف مؤمنان , و روز ديـگر در صف كفار, و باز در صف مؤمنان وسپس در صفوف كافران متعصب و خطرناك قرار مى گيرندS( خلاصه همچون ((بت عيار)) هر لمحه به شكلى و هر روز به رنگى در مى آيند و سرانجام در حال كفر وبى ايمانى جان مى دهند!.
ايـن آيـه در بـاره سـرنوشت چنين كسانى مى گويد: ((آنها كه ايمان آوردند سپس كافر شدند باز ايـمان آوردند و بار ديگر راه كفر پيش گرفتند و سپس بر كفر خودافزودند, هرگز خداوند آنها را نـمى آمرزد و به راه راست هدايت نمى كند)) (ان الذين آمنوا ثم كفروا ثم آمنوا ثم كفروا ثم ازدادوا كفرا لم يكن اللّه ليغفر لهم ولا ليهديهم سبيلا ).
(آيه 138)ـ در اين آيه مى گويد: ((به اين دسته از منافقان بشارت بده كه عذاب دردناكى براى آنها است )) (بشر المنافقين بان لهم عذابا اليما).
(آيـه 139)ـ و در ايـن آيـه ايـن دسـتـه از منافقان چنين توصيف شده اند: ((آنهاكافران را به جاى مـؤمـنان دوست خود انتخاب مى كنند)) (الذين يتخذون الكافرين اولي من دون المؤمنين ) سپس مـى گـويد: هدف آنها از اين انتخاب چيست ؟ ((آياراستى مى خواهند آبرو و حيثيتى از طريق اين دوسـتـى بـراى خـود كسب كنند))؟!(ايبتغون عندهم العزة ) ((در حالى كه تمام عزتها مخصوص خـداست )) (فان العزة للّه جميعا) زيرا عزت همواره از ((علم )) و ((قدرت )) سرچشمه مى گيرد و اينها كه قدرت وعلمشان ناچيز است , كارى از دستشان ساخته نيست كه بتوانند منشا عزتى باشند .
ايـن آيـه بـه هـمه مسلمانان هشدار مى دهد كه عزت خود را در همه شؤون زندگى اعم از شؤون اقـتـصـادى و فـرهنگى و سياسى و مانند آن , در دوستى بادشمنان اسلام نجويند, زيرا هر روز كه منافع آنها اقتضا كند فورا صميمى ترين متحدان خود را رها كرده و به سراغ كار خويش مى روند كه گويى هرگز با هم آشنايى نداشتند, چنانكه تاريخ معاصر شاهد بسيار گوياى اين واقعيت است !.
آيـه 140ـ شـان نـزول ـ از ابـن عباس نقل شده كه : جمعى از منافقان درجلسات دانشمندان يهود مـى نشستند, جلساتى كه در آن نسبت به آيات قرآن استهزا مى شد, آيه نازل گشت و عاقبت شوم اين عمل را روشن ساخت .