در اين آيه به يك ((واقعيت مهم )) اشاره مى شود و آن اين كه مجازاتهاى دردناك الهى نه به خاطر آن اسـت كـه خـداونـد بخواهد از بندگان عاصى ((انتقام ))بگيرد و يا ((قدرت نمايى )) كند, و يا زيـانـى كـه از رهگذر عصيان آنها بدو رسيده است ((جبران )) نمايد, زيرا همه اينها لازمه نقايص و كمبودهاست كه ذات پاك خدا از آنهامبراست , بلكه اين مجازاتها همگى بازتابها و نتايج سؤاعمال و عقايد خودانسانهاست .
و لـذا آيـه مـى فـرمايد: ((خدا چه نيازى به مجازات شما دارد اگر شماشكرگزارى كنيد و ايمان بياوريد)) ؟ (وما يفعل اللّه بعذبكم ان شكرتم وآمنتم ).
يـعنى , اگر شما ايمان و عمل صالحى داشته باشيد و از مواهب الهى سؤاستفاده نكنيد, بدون شك كمترين مجازاتى دامن شما را نخواهد گرفت .
و بـراى تـاكـيد اين موضوع اضافه مى كند: ((خداوند هم از اعمال و نيات شماآگاه است و هم در برابر اعمال نيك شما شاكر و پاداش دهنده است )) (وكان اللّه شاكرا عليما).
در آيـه فـوق مـوضـوع ((شكرگزارى )) بر ((ايمان )) مقدم شده است و اين به خاطرآن است كه تا انـسـان نـعمتها و مواهب خدا را نشناسد و به مقام شكرگزارى نرسد,نمى تواند خود او را بشناسد ـدقت كنيد.