در تـعقيب دستورات دهگانه اى كه در آيات قبل گذشت و در آخر آن فرمان به پيروى از ((صراط مـسـتـقـيـم خدا)) و مبارزه با هرگونه نفاق و اختلاف داده شده بود,اين آيه در حقيقت تاكيد و تفسيرى روى همين مطلب است نخست مى فرمايد:((آنها كه آيين و مذهب خود را پراكنده كردند و بـه دسـتـه هـاى مـخـتـلف تقسيم شدند,در هيچ چيز با آنها ارتباط ندارى و آنها نيز هيچ گونه ارتباطى با مكتب تو ندارند)) (ان الذين فرقوا دينهم وكانوا شيعا لست منهم فى شى ).
زيرا مكتب تو, مكتب توحيد و صراط مستقيم است و صراط مستقيم و راه راست همواره يكى بيش نيست .
سـپـس بـه عـنـوان تـهـديد و توبيخ اين گونه افراد تفرقه انداز, مى گويد: ((كار اينهاواگذار به خـداسـت , و آنـهـا را از اعـمـالـشان آگاه خواهد ساخت )) (انما امرهم الى اللّه ثم ينبئهم بما كانوا يفعلون ).
قـابل ذكر اين كه محتواى آيه يك حكم عمومى و همگانى در باره تمام افرادتفرقه انداز است , كه با ايـجـاد انـواع بـدعـتها, ميان بندگان خدا, بذر نفاق و اختلاف مى پاشند اعم از آنها كه در امتهاى پيشين بودند, يا آنها كه در اين امتند.
ايـن آيـه بار ديگر, اين حقيقت را كه اسلام آيين وحدت و يگانگى است و ازهرگونه نفاق و تفرقه و پراكندگى بيزار است با تاكيد تمام بازگو مى كند.
(آيه 160).