بـه دنـبـال مـواهب فراوانى كه خداوند به بنى اسرائيل ارزانى داشت , در اين آيه , چگونگى كفران و نـاسپاسى آنها را در برابر اين نعمتهاى بزرگ منعكس مى كند ونشان مى دهد كه آنها چگونه مردم لـجـوجـى بوده اند كه شايد در تمام تاريخ ديده نشده است , نخست مى گويد: ((و به خاطر بياوريد زمـانـى را كه گفتيد: اى موسى ! ماهرگز نمى توانيم به يكنوع غذا قناعت كنيم )) من وسلوى هر چـنـد خـوب و لـذيـذاست , اما ما غذاى متنوع مى خواهيم (واذ قلتم يا موسى لن نصبر على طعام واحد).
((بنابراين از خدايت بخواه تا از آنچه از زمين مى رويد براى ما قرار دهد ازسبزيها, خيار, سير, عدس و پياز)) (فادع لنا ربك يخرج لنا مما تنبت الا رض من بقلهاوقثئها وفومها وعدسها وبصلها).
ولـى موسى به آنها گفت : ((آيا شما غذاى پست تر را در مقابل آنچه بهتر است انتخاب مى كنيد))؟ (قال اتستبدلون الذى هو ادنى بالذى هو خير).
((اكـنـون كـه چـنـين است از اين بيابان بيرون رويد و كوشش كنيد وارد شهرى شويد, زيرا آنچه مى خواهيد در آنجا است )) (اهبطوا مصرا فان لكم ما سالـتم ).
سپس قرآن اضافه مى كند: ((خداوند مهر ذلت و فقر را بر پيشانى آنها زد))(وضربت عليهم الذلـة والمسكنة ).
و بار ديگر به غضب الهى گرفتار شدند)) (وبؤا بغضب من اللّه ).
((ايـن به خاطر آن بود كه آنها آيات الهى را انكار مى كردند و پيامبران را بناحق مى كشتند)) (ذلك بانـهم كانوا يكفرون بيات اللّه ويقتلون النبيين بغيرالحق ).
و ((ايـن بـه خاطر آن بود كه آنها گناه مى كردند و تعدى و تجاوز داشتند)) (ذلك بما عصوا وكانوا يعتدون ).