آخـريـن وسـوسـه و بـهـانـه اى كـه ممكن بود براى گروهى از مسلمانان در برابردستور پيكار با بـت پرستان پيدا شود و طبق بعضى از تفاسير پيدا شدـ اين بود كه آنها فكر مى كردند كه از يك سو در مـيـان مـشركان و بت پرستان , خويشاوندان وبستگان نزديك آنها وجود دارندو اگر بنا شود با همه مشركان پيكار كنند بايد ازخويشاوندان و قبيله خود چشم بپوشند!.
از سـوى ديـگر سرمايه ها و تجارت آنان تا حد زيادى در دست مشركان بود, باآمد و شد آنها به مكه آن را رونق مى بخشيدند.
و از سـوى سـوم خانه هاى مرفه و نسبتا آبادى در مكه داشتند كه در صورت درگيرى با مشركان ممكن بود به ويرانى بكشد.
آيه شريفه با بيان قاطعى به اين گونه اشخاص پاسخ صريح مى دهد, نخست مى گويد: ((اى كسانى كـه ايمان آورده ايد ! پدران و برادران خود را در صورتى كه كفررا بر ايمان مقدم دارند يار و ياور و متحد و ولى خود قرار ندهيد)) (يا ايها الذين آمنوا لا تتخذوا آباكم واخوانكم اوليا ان استحبوا الكفر على الا يمان ).
سـپـس بـه عـنـوان تـاكـيـد اضـافه مى كند: ((كسانى كه از شما آنها را به يارى ,دوستى و ولايت برگزينند ستمگرند)) (ومن يتولهم منكم فاولئ ك هم الظالمون ).
چـه ظلمى از اين بالاتر كه انسان با پيوند دوستى با بيگانگان و دشمنان حق ,هم به خويشتن ستم كند و هم به جامعه اى كه تعلق به آن دارد, و هم به فرستاده خدا!.
(آيه ) در اين آيه به خاطر اهميت فوق العاده موضوع , همين مطلب باشرح و تاكيد و تهديد بيشترى بـيـان مـى شـود, روى سـخن را به پيامبر كرده ,مى فرمايد: ((به آنها بگو: اگر پدران , و فرزندان و برادران و همسران و طايفه شما, واموالى كه به دست آورده ايد, و تجارتى كه از كساد آن بيم داريد و مـساكن مرفهى كه مورد رضايت و علاقه شماست , در نظرتان محبوبتر از خدا و پيامبر او و جهاد درراهش مى باشد, در انتظار باشيد كه مجازات و كيفر شديدى از ناحيه خدا بر شمانازل گردد)) (قـل ان كـان آبـاؤكم وابناؤكم واخوانكم وازواجكم وعشيرتكم واموال اقترفتموها وتجارة تخشون كـسـادهـا ومـسـاكن ترضونها احب اليكم من اللّه ورسوله وجهاد فى سبيله فتربصوا حتى ياتى اللّه بامره ).
و از آنـجـا كـه تـرجيح اين امور بر رضاى خدا و جهاد يك نوع نافرمانبردارى وفسق آشكار است و دلـباختگان زرق و برق زندگى مادى شايستگى هدايت الهى راندارند در پايان آيه اضافه مى كند: ((و خداوند گروه نافرمانبردار را هدايت نمى كند))(واللّه لا يهدى القوم الفاسقين ).
آنـچه در آيات فوق مى خوانيم مفهومش بريدن پيوندهاى دوستى و محبت باخويشاوندان و ناديده گـرفـتن سرمايه هاى اقتصادى و سوق دادن به ترك عواطف انسانى نيست , بلكه منظور اين است كه بر سر دو راهيها نبايد عشق زن و فرزند ومال و مقام و خانه و خانواده مانع از اجراى حكم خدا و گرايش به جهاد گردد وانسان را از هدف مقدسش باز دارد.
لذا اگر انسان بر سر دو راهى نباشد رعايت هر دو بر او لازم است .
آيـات فـوق بـه عـنـوان يـك شـعار, بايد به تمام فرزندان و جوانان مسلمانان تعليم گردد تا روح فـداكـارى و سلحشورى و ايمان در آنها زنده شود, و بتوانند دين خدا و ميراثهاى خود را پاسدارى كنند.