در مـنـابـع اسـلامى دو نوع تفسير براى آن آمده است , يكى تفسير ((مادى )) كه طبق معروف در روايـات , ((گـنـدم )) بوده است S( و ديگرى تفسير ((معنوى )) كه درروايات از آن تعبير به ((شجره حسد)) شده است , زيرا طبق اين روايات , آدم پس ازملاحظه مقام و موقعيت خود چنين تصور كرد كه مقامى بالاتر از مقام او وجودنخواهد داشت , ولى خداوند او را به مقام جمعى از اوليا از فرزندان او (پـيـامـبـر اسـلام و خـانـدانش ) آشنا ساخت , او حالتى شبيه به حسد پيدا كرد, و همين شجره ممنوعه بود كه آدم مامور بود به آن نزديك نشود.
در حـقـيقت طبق اين روايات , آدم از دو درخت تناول كرد كه يكى از مقام اوپايين تر بود و او را به سـوى جهان ماده مى كشيد و آن گندم بود, و ديگرى درخت معنوى مقام جمعى از اوليا خدا بود كـه از مقام و موقعيت او بالاتر قرار داشت وچون از دو جنبه از حد خود تجاوز كرد به آن سرنوشت گرفتار شد.
امـا بـايـد توجه داشت كه اين حسد از نوع حسد حرام نبوده و تنها يك احساس نفسانى بوده است , بى آنكه كمترين گامى بر طبق آن بردارد.