در آيـات گـذشـتـه پـس از بحث پيرامون مشركان و لغو پيمانهاى آنها و لزوم برچيده شدن آيين بت پرستى اشاره به وضع ((اهل كتاب )) شده بود.
در اينجا وجه شباهت اهل كتاب ـمخصوصا يهود و نصارى ـ را با مشركان وبت پرستان بيان مى كند تـا روشـن شـود كـه اگـر در مـورد اهـل كـتاب نيز تا حدودى سختگيرى به عمل آمده به خاطر انحرافشان از توحيد و گرايش آنها به نوعى از((شرك در عقيده )) و ((شرك در عبادت )) است .
نخست مى گويد: ((يهود گفتند: عزير پسر خداست )) ! (وقالت اليهود عزيرابن اللّه ) ((و مسيحيان نيز گفتند: مسيح پسر خداست )) ! (وقالت النصارى المسيح ابن اللّه ) ((اين سخنى است كه آنها با زبـان مـى گـويند)) و حقيقتى در آن نهفته نيست ))(ذلك قولهم بافواههم ) ((اين گفتگوى آنها شبيه گفتار مشركان پيشين است )) كه ازآنان تقليد كرده اند (يضاهؤن قول الذين كفروا من قبل ) .
((خداوند آنها را بكشد و به لعن خود گرفتار و از رحمتش دور سازد, چگونه دروغ مى گويند و به انحراف كشانده مى شوند)) (قاتلهم اللّه انى يؤفكون ).