در اينجا يكى ديگر از اعمال و حالات منافقان به روشنى ترسيم شده است مى گويد: ((آنها به خدا سوگند ياد مى كنند كه از شما هستند)) (ويحلفون باللّه انهم لمنكم ).
((در حـالـى كـه نـه از شـما هستند (و نه در چيزى با شما موافقند) بلكه آنهاگروهى هستند كه فـوق الـعـاده مـى ترسند)) و از شدت ترس كفر را پنهان كرده اظهارايمان مى كنند مبادا گرفتار شوند (وماهم منكم ولكنهم قوم يفرقون ).
(آيـه ) در ايـن آيـه شدت بغض و عداوت و نفرت آنها را از مؤمنان درعبارتى كوتاه اما بسيار رسا و گـويـا مـنـعكس كرده , مى گويد: ((آنها چنان هستند كه اگرپناهگاهى (همانند يك دژ محكم ) بـيـابـند, يا دسترسى به غارهايى در كوهها داشته باشند, يا بتوانند راهى در زيرزمين پيدا كنند, با سـرعـت هر چه بيشتر به سوى آن مى شتابند)) تا از شما دور شوند و بتوانند كينه و عدوات خود را آشكار سازند (لويجدون ملجا او مغارات او مدخلا لولوا اليه وهم يجمحون ).
ايـن يكى از رساترين تعبيراتى است كه قرآن در باره ترس و وحشت منافقان ويا بغض و نفرت آنان بيان كرده كه آنها اگر در كوهها و حتى زير و روى زمين راه فرارى پيدا كنند از ترس يا عداوت از شـمـا دور مى شوند ولى چون قوم و قبيله و اموال وثروتى در محيط شما دارند مجبورند دندان بر جگر بگذارند و بمانند!.
آيـه ـ شـان نزول : نقل شده كه : پيامبر(ص ) مشغول تقسيم اموالى (از غنائم يا مانندآن )بود كه يكى ازطـايـفه ((بنى تميم )) فرا رسيد,صدا زد:اى رسول خدا ! عدالت كن ! پيامبر فرمود: واى بر تو اگر من عدالت نكنم چه كسى عدالت خواهد كرد ؟!.
در اين هنگام اين آيه و آيه بعد نازل شد و به اين گونه افراد اندرز داد.