در اين آيه به يكى از حالات منافقان اشاره شده و آن اين كه آنها هرگز راضى به حق خود نيستند .
هـر كس جيب آنها را پر كند عادل است و از او راضى هستند و هر كس به خاطر رعايت عدالت حق ديگران را به آنها نبخشد ظالم و از او ناراضى مى شوند.
لـذا مـى گـويد: ((بعضى از آنها در تقسيم صدقات به تو عيب مى گيرند)) ومى گويند عدالت را رعايت نكردى (ومنهم من يلمزك فى الصدقات ).
اما در حقيقت چنين است كه آنها به منافع خويش مى نگرند ((اگرسهمى به آنها داده شود راضيند و خـوشـحـال )) و تـو را مـجرى عدالت مى دانند هر چند استحقاق نداشته باشند (فان اعطوا منها رضوا).
((و اگـر چـيزى از آن به آنها داده نشود خشمگين مى شوند)) و تو را متهم به بى عدالتى مى كنند (وان لم يعطوا منها اذا هم يسخطون ).
(آيه ) ((ولى اگر آنها (به حق خود راضى باشند و) به آنچه خدا و پيامبرش در اختيار آنها گذارده رضايت دهند و بگويند همين براى ما كافى است و اگر هم نيازبيشترى داريم خدا و پيامبر از فضل خود به زودى به ما مى بخشند ما تنها رضاى خدا را مى طلبيم )) و از او مى خواهيم كه ما را از اموال مردم بى نياز سازد, اگر آنهاچنين كنند به سود آنهاست (ولو انهم رضوا ما آتيهم اللّه ورسوله وقالوا حسبنااللّه سيؤتينا اللّه من فضله ورسوله انا الى اللّه راغبون ).