در آيـات گـذشـته بحثهايى پيرامون سرزنش كسانى كه از غزوه تبوك خوددارى كرده بودند, به مـيـان آمـد, ايـن آيه و آيه بعد به عنوان يك قانون كلى وهمگانى , بحث نهايى را روى اين موضوع مى كند.
نـخـسـت مـى گويد: ((مردم مدينه وباديه نشينانى كه در اطراف اين شهر (كه مركز و كانون اسلام است ) زندگى مى كنند حق ندارند, از رسول خدا(ص ) تخلف جويند)) (ما كان لا هل المدينة ومن حولهم من الا عراب ان يتخلفوا عن رسول اللّه ).
((و نـه حـفظ جان خود را بر حفظ جان او مقدم دارند)) (ولا يرغبوا بانفسهم عن نفسه ) چرا كه او رهبر امت , و پيامبر خدا, و رمز بقا وحيات ملت اسلام است .
اين وظيفه همه مسلمانان در تمام قرون و اعصار است كه رهبران خويش راهمچون جان خويش , بلكه بيشتر گرامى دارند و در حفظ آنان بكوشند و آنها را دربرابر حوادث سخت تنها نگذارند, چرا كه خطر براى آنها خطر براى امت است .
سـپـس به پاداشهاى مجاهدان كه در برابر هرگونه مشكلى در راه جهادنصيبشان مى شود, اشاره كـرده و روى هـفـت قـسـمـت از اين مشكلات و پاداش آن انگشت مى گذارد و مى گويد: ((اين بـه خـاطر آن است كه هيچ گونه تشنگى به آنهانمى رسد)) (ذلك بانهم لا يصيبهم ظما) ((و هيچ رنج و خستگى پيدا نمى كنند)) (ولا نصب ).
((و هـيچ گرسنگى در راه خدا دامن آنها را نمى گيرد)) (ولا مخمصة فى سبيل اللّه ) ((و در هيچ نـقـطـه خطرناك و ميدان پرمخاطره اى كه موجب خشم و ناراحتى كفار است قرار نمى گيرند)) (ولا يطؤن موطئا يغيظ الكفار).
((و هيچ ضربه اى از دشمن بر آنها وارد نمى شود)) (ولا ينالون من عدو نيلا ).
((مگر اين كه در ارتباط با آن , عمل صالحى براى آنها ثبت مى شود)) (الا كتب لهم به عمل صالح ).
و مـسـلـمـا پـاداش يـك بـه يك آنها را از خداوند بزرگ دريافت خواهند داشت ,((زيرا خدا پاداش نيكوكاران را هيچ گاه ضايع نمى كند)) (ان اللّه لا يضيع اجرالمحسنين ).
(آيـه ) ((هـمـچـنين هيچ مال كم يا زيادى را در مسير جهاد, انفاق نمى كنند))(ولا ينفقون نفقة صغيرة ولا كبيرة ).
((و هـيـچ سرزمينى را (براى رسيدن به ميدان جهاد و يا به هنگام بازگشت ) زيرپا نمى گذارند, مگر اين كه تمام اين گامها, و آن انفاقها, براى آنها ثبت مى شود)) (ولا يقطعون واديا الا كتب لهم ) .
((تا سرانجام خداوند اين اعمال را به عنوان بهترين اعمالشان پاداش دهد))(ليجزيهم اللّه احسن ما كانوا يعملون ).
آيـه ـ شـان نـزول : هنگامى كه پيامبر(ص ) به سوى ميدان جهاد حركت مى كرد, همه مسلمانان به اسـتـثـناى منافقان و معذوران در خدمتش حركت مى كردند, حتى در جنگهايى كه پيغمبر(ص ) شـخـصـا شـركـت نـمـى كـرد (سـريـه هـا)همگى به سوى ميدان مى رفتند و پيامبر(ص ) را تنها مى گذاردند.
آيـه نـازل شد و اعلام كرد كه در غير مورد ضرورت , شايسته نيست همه مسلمانان به سوى ميدان جنگ بروند.