بـه تـناسب بحثهايى كه تاكنون پيرامون جهاد در اين سوره ذكر شده در اين آيه به دو دستور ديگر در زمينه اين موضوع مهم اسلامى اشاره گرديده است .
نخست روى سخن را به مؤمنان كرده , مى گويد: ((اى كسانى كه ايمان آورده ايد ! با كفارى كه به شما نزديكترند پيكار كنيد)) (يا ايها الذين آمنوا قاتلواالذين يلونكم من الكفار).
آيـه فوق گرچه از ((پيكار مسلحانه )), و از ((فاصله مكانى )) سخن مى گويد, ولى بعيد نيست كه روح آيـه در پـيـكارهاى منطقى و فاصله هاى معنوى نيز حاكم باشد, به اين معنى كه مسلمانان به هـنـگـام پـرداخـتـن بـه مبارزه منطقى و تبليغاتى با دشمنان ,اول بايد به سراغ كسانى بروند كه خـطـرشـان براى جامعه اسلامى بيشتر و نزديكتراست , مثلا در عصر ما كه خطر الحاد و ماديگرى هـمـه جوامع را تهديد مى كند, بايدمبارزه با آن را مقدم بر مبارزه با مذاهب باطله قرار داد, نه اين كـه آنـهـا فراموش شوند,بلكه بايد لبه تيز حمله متوجه گروه خطرناكتر گردد, يا مثلا مبارزه با استعمار فكرى وسياسى و اقتصادى بايد در درجه اول قرار گيرد.
دومين دستورى كه در زمينه جهاد, در اين آيه مى خوانيم , دستور شدت عمل است , آيه مى گويد: ((دشمنان بايد در شما يك نوع خشونت احساس كنند))(وليجدوا فيكم غلظة ).
بنابراين تنها, وجود قدرت كافى نيست , بلكه بايد در برابر دشمن نمايش قدرت داد.
و در پـايـان آيـه بـه مـسلمانان با اين عبارت نويد پيروزى مى دهد كه : ((بدانيدخدا با پرهيزكاران است )) (واعلموا ان اللّه مع الـمـتقين ).
اين تعبير ممكن است علاوه بر آنچه گفته شد, اشاره به اين معنى نيز باشد كه توسل به خشونت و شدت عمل بايد توام با تقوا باشد, و هيچ گاه از حدود انسانى تجاوز نكند.