ايـن آيـه و آيه بعد كه آخرين آياتى است كه بر پيامبر(ص ) نازل شده است , و باآن سوره برائت پايان مى پذيرد, در واقع اشاره اى است به تمام مسائلى كه در اين سوره گذشت .
نـخـسـت روى سخن را به مردم كرده , مى گويد: ((پيامبرى از خودتان به سوى شما آمد)) ! (لقد جاكم رسول من انفسكم ).
((من انفسكم )) (از خودتان ) اشاره به شدت ارتباط پيامبر(ص ) با مردم است ,گويى پاره اى از جان مردم و روح جامعه در شكل پيامبر(ص ) ظاهر شده است .
پـس از ذكـر ايـن صـفت به چهار قسمت ديگر از صفات ممتاز پيامبر(ص ) كه درتحريك عواطف مـردم و جـلـب احساساتشان اثر عميق دارد اشاره كرده , نخست مى گويد: ((هرگونه ناراحتى و زيان و ضررى به شما برسد براى او سخت ناراحت كننده است )) (عزيز عليه ما عنتم ).
و به شدت از رنجهاى شما رنج مى برد.
ديگر اين كه : ((او سخت به هدايت شما علاقه مند است )) و به آن عشق مى ورزد (حريص عليكم ).
سـپـس بـه سومين و چهارمين صفت اشاره كرده , مى گويد: ((او نسبت به مؤمنان رؤف و رحيم است )) (بالمؤمنين رؤف رحيم ).
بـنابراين هرگونه دستور مشكل و طاقت فرسايى را مى دهد ـحتى گذشتن از بيابانهاى طولانى و سوزان در فصل تابستان , با گرسنگى و تشنگى , براى مقابله با يك دشمن نيرومند در جنگ تبوك ـ آن هـم يـك نـوع مـحـبـت و لطف از ناحيه او و براى نجات شما, از چنگال ظلم و ستم و گناه و بدبختى است .
(آيـه ) در ايـن آيه كه آخرين آيه سوره توبه است , پيامبر(ص ) را دلدارى مى دهد كه از سركشيها و عصيانهاى مردم , دلسرد و نگران نشود, مى گويد: ((اگر آنهاروى از حق بگردانند (نگران نباش و) بگو: خداوند براى من كافى است )) چرا كه اوبر هر چيزى تواناست (فان تولوا فقل حسبى اللّه ).
((همان خداوندى كه هيچ معبودى جز او نيست )) و بنابراين تنها پناهگاه اوست (لا اله الا هو).
آرى ((مـن تنها بر چنين معبودى تكيه كرده ام , و به او دلبسته ام و كارهايم را به او واگذارده ام )) (عليه توكلت ).
((و او پروردگار عرش بزرگ است )) (وهو رب العرش العظيم ).
جـايى كه عرش و عالم بالا و جهان ماوراطبيعت با آن همه عظمتى كه دارد,در قبضه قدرت او, و تـحـت حـمـايت و كفالت اوست , چگونه مرا تنها مى گذارد و دربرابر دشمن يارى نمى كند ؟ مگر قـدرتـى در بـرابر قدرتش تاب مقاومت دارد ؟ و يارحمت و عطوفتى بالاتر از رحمت و عطوفت او تصور مى شود؟.
((پايان سوره توبه )).