در آيـات گـذشته اشاره به سراى آخرت و روز رستاخيز شده بود, به همين مناسبت , اين آيه و آيه بعد سرنوشت نيكوكاران و آلودگان به گناه را در آنجا تشريح مى كند.
نـخـسـت مـى گويد: ((كسانى كه كار نيك انجام دهند پاداش نيك و زياده بر آن دارند)) (للذين احسنوا الحسنى وزيادة ).
منظور از ((زيادة )) در اين جمله ممكن است پاداشهاى مضاعف و فراوانى باشد كه گاهى ده برابر و گاهى هزاران برابر بر آن افزوده مى شود.
سـپس اضافه مى كند: نيكوكاران در آن روز چهره هاى درخشانى دارند ((وتاريكى و ذلت , صورت آنها را نمى پوشاند)) (ولا يرهق وجوههم قتر ولا ذلة ).
و در پـايـان آيـه مـى فـرمـايد: ((اين گروه ياران بهشتند و جاودانه در آن خواهندماند)) (اولئ ك اصحاب الجنة هم فيها خالدون ).
(آيـه ) در ايـن آيـه سـخـن از دوزخيان به ميان مى آيد كه در نقطه مقابل گروه اولند مى گويد: ((كـسـانـى كـه مـرتـكب گناهان مى شوند جزاى بدى به مقدار عملشان دارند)) (والذين كسبوا السيئات جزا سيئة بمثلها).
در اينجا سخنى از ((زياده )) در كار نيست , چرا كه در پاداش , ((زياده )) فضل ورحمت است اما در كيفر, عدالت ايجاب مى كند كه ذره اى بيش از گناه نباشد.
ولـى آنـهـا بـه عـكـس گـروه اول چـهره هايى تاريك دارند ((و ذلت , صورت آنها رامى پوشاند)) (وترهقهم ذلة ).
و اين خاصيت و اثر عمل است كه از درون جان انسان به بيرون منعكس مى گردد.
بـه هـر حال ممكن است بدكاران گمان كنند راه فرار و نجاتى خواهند داشت ويا بتها و مانند آنها مـى تـوانند برايشان شفاعت كنند اما جمله بعد صريحا مى گويد:((هيچ كس و هيچ چيز نمى تواند آنها را از مجازات الهى دور نگه دارد)) (مالهم من اللّه من عاصم ).
تـاريـكى چهره هاى آنها به اندازه اى زياد است كه ((گويى پاره هايى از شب تاريك و ظلمانى , يكى پس از ديگرى بر صورت آنها افكنده شده است )) (كانمااغشيت وجوههم قطعا من الليل مظلما).
((آنها اصحاب آتشند و جاودانه در آن مى مانند)) (اولئ ك اصحاب النارهم فيها خالدون ).