بـار ديـگر خداوند فرزندان آدم را مخاطب ساخته , مى گويد: ((اى فرزندان آدم ! اگر رسولانى از خـودتـان (از طـرف مـن ) بـه سوى شما آمدند كه آيات مرا به شماعرضه مى دارند (از آنها پيروى كـنـيـد) زيرا آنها كه پرهيزكارى پيشه كنند و در اصلاح خويشتن و ديگران بكوشند نه وحشتى از مـجازات الهى خواهند داشت و نه اندوه وغمى )) (يا بنى آدم اما ياتينكم رسل منكم يقصون عليكم آياتى فمن اتقى واصلح فلا خوف عليهم ولا هم يحزنون ).
(آيه ) و در اين آيه اضافه مى كند: ((اما آنها كه آيات ما را تكذيب كنند و دربرابر آن تكبر ورزند آنها اصـحـاب دوزخـنـد و جـاودانـه در آن خواهند ماند)) (والذين كذبوا بياتنا واستكبروا عنها اولئ ك اصحاب النار هم فيها خالدون ).
(آيـه ) از ايـن آيـه بـه بـعـد قـسـمـتـهاى مختلف از سرنوشت شومى كه در انتظارافتراگويان و تكذيب كنندگان آيات خداست , بيان شده , نخست مى گويد: ((چه كسى ستمكارتر است از آنها كه بـر خـدا دروغ مى بندند و يا آيات او را تكذيب مى كنند)) ؟(فمن اظلم ممن افترى على اللّه كذبا او كذب بياته ).
سـپـس وضـع آنها را به هنگام مرگ چنين توصيف مى كند ((آنان چند روزى بهره خود را از آنچه برايشان مقدر شده است مى برند و از نعمتهاى مختلف سهم خود را مى گيرند, تا (پيمانه عمرشان لـبـريز گردد و به اجل نهايى برسد) در اين هنگام فرشتگان ما كه مامور گرفتن ارواحند به سراغ آنـهـا مـى آيـنـد تـا جـانشان را بگيرند))(اولئ ك ينالهم نصيبهم من الكتاب حتى اذا جاتهم رسلنا يتوفونهم ).
بـه هر حال از لحظه مرگ مجازاتهاى آنها شروع مى شود, نخستين بار با توبيخ ‌و سرزنش فرشتگان پـروردگـار كـه مـامـور گـرفـتن جانشان هستند روبرو مى شوند, ((آنهامى پرسند كجا هستند مـعـبـودهـايـى كـه غـيـر از خدا مى پرستيديد)) و يك عمر از آنها دم مى زديد و همه چيز خود را نابخردانه در پاى آنها مى ريختيد ؟ (قالوا اين ما كنتم تدعون من دون اللّه ).
آنـها چون دست خود را از همه چيز كوتاه مى بينند و پندارهايى را كه در باره معبودهاى ساختگى داشـتـند همچون نقش برآب مشاهده مى كنند, در پاسخ ‌مى گويند: ((آنها همه گم شدند و از ما دور گشتند)) (قالوا ضلوا عنا).
اثـرى از آنها نمى بينيم و هيچ گونه قدرتى بر دفاع از ما ندارند, و تمام عبادات ما براى آنها بيهوده بـود, ((و بـه ايـن تـرتـيـب خودشان بر ضد خود گواهى مى دهند كه كافر بودند)) (وشهدوا على انفسهم انهم كانوا كافرين ).
در حالى كه راه بازگشت به روى آنها بسته است و اين نخستين تازيانه آتشين مجازات الهى است كه بر روح آنها نواخته مى شود.