چون در آيات گذشته قسمتهايى از حالات مشركان و افراد بى ايمان مطرح شده بود از اين به بعد شرح حال مؤمنان مخلص و مجاهد و پرهيزكار كه درست درنقطه مقابل هستند بيان گرديده , آيه مـى گويد: ((آگاه باشيد كه اولياى خدا نه ترسى برآنان است و نه غمى دارند)) (الا ان اوليااللّه لا خوف عليهم ولا هم يحزنون ).
مـنـظور غمهاى مادى و ترسهاى دنيوى است , وگرنه دوستان خدا وجودشان از خوف او مالامال است , ترس از عدم انجام وظايف و مسؤوليتها, و اندوه بر آنچه از موفقيتها از آنان فوت شده , كه اين ترس و اندوه جنبه معنوى دارد و مايه تكامل وجود انسان و ترقى اوست به عكس ترس و اندوه هاى مادى كه مايه انحطاط و تنزل است .
اوليا خدا كسانى هستند, كه ميان آنان و خدا حائل و فاصله اى نيست ,حجابها از قلبشان كنار رفته , و در پـرتو نور معرفت و ايمان و عمل پاك , خدا را باچشم دل چنان مى بينند كه هيچ گونه شك و ترديدى به دلهايشان راه نمى يابد, وبه خاطر همين آشنايى با خدا ماسواى خدا در نظرشان كوچك و كم ارزش و ناپايدارو بى مقدار است .
(آيـه ) ايـن آيه ((اوليا خدا)) را معرفى كرده , مى گويد: ((آنها كسانى هستندكه ايمان آورده اند و بطور مداوم تقوا و پرهيزكارى را پيشه خود ساخته اند)) (الذين آمنوا وكانوا يتقون ).
(آيـه ) در ايـن آيـه روى مـساله عدم وجود ترس و غم و وحشت در اولياى حق بااين عبارت تاكيد مى كند كه : ((براى آنان در زندگى دنيا و در آخرت بشارت است ))(لهم البشرى فى الحيوة الدنيا وفى الا خرة ).
بـاز بـراى تـاكـيـد اضافه مى كند: ((سخنان پروردگار و وعده هاى الهى تغيير وتبديل ندارد)) و خداوند به اين وعده خود نسبت به دوستانش وفا مى كند (لا تبديل لكلمات اللّه ).
((و اين پيروزى و سعادت بزرگى است )) براى هر كس كه نصيبش شود (ذلك هو الفوز العظيم ).
(آيـه ) و در ايـن آيه روى سخن را به پيامبر(ص ) كه سر سلسله اوليا ودوستان خداست كرده و به صورت دلدارى و تسلى خاطر به او مى گويد: ((سخنان ناموزون مخالفان و مشركان غافل و بى خبر تو را غمگين نكند)) (ولا يحزنك قولهم ).
((چـرا كه تمام عزت و قدرت از آن خداست )) و در برابر اراده حق از دشمنان كارى ساخته نيست (ان العزة للّه جميعا).
او از تمام نقشه هاى آنها باخبر است ((زيرا او شنوا و داناست )) (هو السميع العليم ).