در آيات گذشته در باره فرعون و فرعونيان خصوصا و ديگر اقوام پيشين عموما اين نكته ذكر شده بـود كـه آنـها از ايمان به خدا در حال اختيار و سلامت سر باززدند, ولى به هنگام قرار گرفتن در آستانه مرگ و كيفر الهى , اظهار ايمان كردند, كه براى آنها سودمند نيفتاد.
در ايـن آيه اين مساله را به عنوان يك قانون كلى بيان مى دارد و مى گويد: ((چرااقوام گذشته به موقع ايمان نياوردند تا ايمانشان سودمند باشد)) (فلولا كانت قرية آمنت فنفعها ايمانها).
سـپـس قوم يونس (ع ) را استثنا كرده , مى گويد: ((مگر قوم يونس كه چون ايمان آوردند, مجازات رسـواكننده را در زندگى اين دنيا از آنها برطرف ساختيم )) (الا قوم يونس لما آمنوا كشفنا عنهم عـذاب الـخـزى فـى الحيوة الدنيا) ((و آنها را تا وقت معلومى (تا پايان عمرشان ) بهره مند كرديم )) (ومتعناهم الى حين ).