ايـن سوره چهل و نهمين سوره اى است كه بر پيامبر(ص ) نازل گرديد و نيز دراواخر سالهايى بود كـه پيامبر(ص ) در مكه به سر مى برد يعنى بعد از مرگ ((ابوطالب ))و ((خديجه )) و طبعا در يكى از سخت ترين دورانهاى زندگانى پيامبر(ص ) به همين جهت در آغاز اين سوره , تعبيراتى كه جنبه دلدارى و تسلى نسبت به پيامبر(ص ) ومؤمنان دارد ديده مى شود.
قسمت عمده آيات سوره را سرگذشت پيامبران پيشين مخصوصا ((نوح )) كه با وجود نفرات كم بر دشمنان بسيار پيروز شدند تشكيل مى دهد.
و به هر حال آيات اين سوره , همانند ساير سوره هاى مكى , اصول معارف اسلام مخصوصا ((مبارزه با شـرك و بـت پرستى )) و توجه به ((معاد و جهان پس ازمرگ )) و ((صدق دعوت پيامبر)) را تشريح مى كند.
در ايـن سـوره عـلاوه بـر حـالات نـوح پيامبر به سرگذشت ((هود)) و ((صالح )) و((ابراهيم )) و ((لوط)) و ((موسى )) و مبارزات دامنه دارشان بر ضد شرك و كفر و انحراف و ستمگرى اشاره شده .
اين سوره مرا پير كردـ آيات اين سوره به روشنى اين امر را اثبات مى كند كه مسلمانان هرگز نبايد به خاطر كثرت دشمنان ميدان را خالى كنند, بلكه بايد هر روزبر ((استقامت )) خويش بيفزايند.
بـه هـمـيـن دلـيل در حديث معروفى مى خوانيم كه پيغمبر اكرم (ص ) فرمود:شيبتنى سورة هودS( ((سوره هود مرا پير كرد))!.
ايـن سـوره آيـات تـكـان دهـنـده اى مربوط به قيامت و بازپرسى در آن دادگاه عدل الهى و آياتى پـيرامون مجازات اقوام پيشين و دستوراتى در باره مبارزه با فساد داردكه همگى مسؤوليت آفرين است , و جاى تعجب نيست كه انديشه در اين مسؤوليتهاآدمى را پير مى كند.