در ايـن آيـه اشاره به فرود آمدن نوح از كشتى و تجديد حيات و زندگى عادى بر روى زمين شده است .
نـخـست مى گويد: ((به نوح خطاب شد كه اى نوح ! به سلامت و با بركت ازناحيه ما بر تو و بر آنها كه با تواند فرود آى )) (قيل يا نوح اهبط بسلا م منا وبركات عليك وعلى امم ممن معك ).
بـدون شك ((طوفان )) همه آثار حيات را در هم كوبيده بود, و طبعا زمينهاى آباد, مراتع سرسبز و بـاغـهـاى خـرم , همگى ويران شده بودند, و در اين هنگام بيم آن مى رفت كه نوح و يارانش از نظر ((زندگى )) و ((تغذيه )) در مضيقه شديد قرار گيرند, اماخداوند به اين گروه مؤمنان اطمينان داد كه درهاى بركات الهى به روى شما گشوده خواهد شد و از نظر زندگى هيچ گونه نگرانى به خود راه ندهيد كه محيطى ((سالم )) وپربركت براى شما فراهم است .
سـپس اضافه مى كند: با اين همه باز در آينده از نسل همين مؤمنان ((امتهايى به وجود مى آيند كه انواع نعمتها را به آنها مى بخشيم (ولى آنها در غرور و غفلت فرومى روند) سپس عذاب دردناكى از سوى ما به آنها مى رسد)) (وامم سنمتعهم ثم يمسهم منا عذاب اليم ).
(آيـه ) در ايـن آيـه كه با آن داستان نوح در اين سوره پايان مى گيرد, يك اشاره كلى به تمام آنچه گذشت مى كند و مى فرمايد: ((اينها همه از اخبار غيب است كه به تو (اى پيامبر) وحى مى كنيم )) (تلك من انبا الغيب نوحيها اليك ).
((هيچ گاه نه تو و نه قوم تو قبل از اين از آن آگاهى نداشتيد)) (ما كنت تعلمهاانت ولا قومك من قبل هذا).
با توجه به آنچه در باره نوح به تو وحى شد و آن همه مشكلاتى كه نوح دردعوتش با آن روبرو بود, و با اين حال استقامت ورزيد ((تو هم صبر و استقامت كن ,چرا كه سرانجام پيروزى براى پرهيزكاران است )) (فاصبر ان العاقبة للمتقين ).
از ايـن آيـه اسـتـفاده مى شود كه بر خلاف آنچه برخى مى پندارند, پيامبران (ازعلم غيب آگاهى داشـتـند, منتها اين آگاهى از طريق الهى و به مقدارى كه خدامى خواست بود, نه اين كه از پيش خود چيزى بدانند.
در اينجا داستان نوح را با تمام شگفتيها و عبرتهايش رها كرده و به سراغ پيامبر بزرگ ديگرى يعنى هود كه اين سوره به نام او ناميده شده است مى رويم .