تـاريـخ انبيا نشان مى دهد كه همه آنها دعوت خود را از توحيد و نفى شركت و هرگونه بت پرستى آغـاز كـردنـد, و در واقـع هـيـچ اصلاحى در جوامع انسانى بدون اين دعوت ميسر نيست , چرا كه وحـدت جـامعه و همكارى و تعاون و ايثار وفداكارى همه امورى هستند كه از ريشه توحيد معبود سيراب مى شوند.
امـا شـرك سـرچـشـمـه هـرگـونـه پـراكندگى و تضاد و تعارض و خودكامگى وخودمحورى و انـحـصـارطـلبى است , و پيوند اين مفاهيم با شرك و بت پرستى به مفهوم وسيعش چندان مخفى نيست .