ابوحمزه ثمالى از امام سجاد(ع ) نقل مى كند كه من روز جمعه در مدينه بودم , نماز صبح را با امام سجاد(ع ) خواندم , هنگامى كه امام از نماز و تسبيح ,فراغت يافت به سوى منزل حركت كرد و من با او بـودم , زن خدمتكار را صدا زد,گفت : مواظب باش , هر سائل و نيازمندى از در خانه بگذرد, غذا به او بدهيد, زيراامروز روز جمعه است .
ابوحمزه مى گويد: گفتم هر كسى كه تقاضاى كمك مى كند, مستحق نيست !.
امام فرمود: درست است , ولى من از اين مى ترسم كه در ميان آنها افرادمستحقى باشند و ما به آنها غذا ندهيم و از در خانه خود برانيم , و بر سر خانواده ماهمان آيد كه بر سر يعقوب و آل يعقوب آمد!.
سـپـس فـرمـود: بـه هـمه آنها غذا بدهيد (مگر نشنيده ايد) براى يعقوب هر روزگوسفندى ذبح مـى كردند, قسمتى را به مستحقان مى داد و قسمتى را خود وفرزندانش مى خورد, يك روز سؤال كننده مؤمنى كه روزه دار بود و نزد خدا منزلتى داشت , عبورش از آن شهر افتاد, شب جمعه بود بر در خـانـه يعقوب به هنگام افطارآمد و گفت : به ميهمان مستمند غريب گرسنه از غذاى اضافى خـود كـمك كنيد,چند بار اين سخن را تكرار كرد, آنها شنيدند و سخن او را باور نكردند, هنگامى كه اومايوس شد و تاريكى شب , همه جا را فرا گرفت برگشت , در حالى كه چشمش گريان بود و از گرسنگى به خدا شكايت كرد, آن شب را گرسنه ماند و صبح همچنان روزه داشت , در حالى كه شـكيبا بود و خدا را سپاس مى گفت , اما يعقوب و خانواده يعقوب , كاملا سير شدند, و هنگام صبح مقدارى از غذاى آنها اضافه مانده بود!.
سپس امام اضافه فرمود: خداوند به يعقوب در همان صبح , وحى فرستاد كه تو اى يعقوب بنده مرا خـوار كردى و خشم مرا برافروختى , و مستوجب تاديب ونزول مجازات بر تو و فرزندانت شدى اى يعقوب من دوستانم را زودتر از دشمنانم توبيخ و مجازات مى كنم و اين به خاطر آن است كه به آنها علاقه دارم ))!.
قـابل توجه اين كه به دنبال اين حديث مى خوانيم كه ابوحمزه مى گويد از امام سجاد(ع ) پرسيدم : يوسف چه موقع آن خواب را ديد؟.
امام (ع ) فرمود: ((در همان شب )).
از ايـن حـديـث به خوبى استفاده مى شود كه يك لغزش كوچك و يا صريحتر يك ((ترك اولى ) كه گـناه و معصيتى هم محسوب نمى شد (چرا كه حال آن سائل بريعقوب روشن نبود) از پيامبران و اولـيـاى حق چه بسا سبب مى شود كه خداوند,گوشمالى دردناكى به آنها بدهد, و اين نيست مگر بـه خاطر اين كه مقام والاى آنان ايجاب مى كند, كه همواره مراقب كوچكترين گفتار و رفتار خود باشند.