در آيات اين سوره هم بحثهاى خاص سوره هاى ((مكى )) ديده مى شود ـمانندبحث قاطع از توحيد و مـعـاد و مـبارزه شديد با شرك و بت پرستى ـ و هم بحثهاى مخصوص سوره هاى ((مدنى )) مانند بحث از احكام اجتماعى و مسائل مربوط به جهاد و هجرت .
و بطوركلى محتواى اين سوره را امور زير تشكيل مى دهد.
1ـ بـيـش از هـمه بحث از نعمتهاى خداوند در اين سوره به ميان آمده وآن چنان ريزه كاريهاى آن تشريح گرديده كه حس شكرگزارى هر انسان آزاده اى رابيدار مى كند.
اين نعمتها شامل نعمتهاى مربوط به باران , نور آفتاب , انواع گياهان و ميوه هاو مواد غذايى ديگر, و حـيـوانـاتـى كـه خدمتگزار انسانها هستند و انواع وسائل زندگى و حتى نعمت فرزند و همسر, و خلاصه شامل ((انواع طيبات )) مى گردد.
2ـ بخش ديگرى از آن , از دلائل توحيد و عظمت خلقت خدا, و معاد بحث مى كند.
3ـ قسمت ديگرى از آن از احكام مختلف اسلامى سخن مى گويد.
4ـ بخش ديگرى از بدعتهاى مشركان سخن به ميان آورده .
5ـ و بالاخره در قسمت ديگرى انسانها را از وسوسه هاى شيطان برحذرمى دارد.