در تعقيب آيات گذشته كه از منكران قيامت و مشركان لجوج سخن مى گفت ,اين آيه از مهاجران راستين و پاكباز سخن مى گويد, تا وضع دو گروه در مقايسه بايكديگر روشن گردد.
نخست مى گويد: ((آنها كه پس از ستم ديدن در راه خدا, هجرت كردند, دراين دنيا جايگاه و مقام خوبى به آنها مى دهيم )) (والذين هاجروا فى اللّه من بعد ماظلموا لنبوئنهم فى الدنيا حسنة ) چرا كه آنها با نهايت اخلاص براى گسترش دعوت اسلام به تمام زندگى خويش پشت پا زدند.
ايـن پـاداش دنياى آنهاست ((اما پادش آخرت , اگر بدانند, بسيار بزرگتر است )) (ولا جرالا خرة اكبر لو كانوا يعلمون ).
(آيـه ) سپس در اين آيه , اين مهاجران راستين و پراستقامت و باايمان را بادو صفت توصيف كرده , مى گويد: ((آنها كسانى هستند كه شكيبايى و صبر واستقامت را پيشه خود ساخته , و توكل و تكيه آنها بر پروردگارشان است )) (الذين صبروا وعلى ربهم يتوكلون ).