آيـه فوق از آيات تكان دهنده اى است كه در زمينه زشتى دروغ سخن مى گويدو دروغگويان را در سر حد كافران و منكران آيات الهى قرار مى دهد.
اصولا در تعليمات اسلام به مساله راستگويى و مبارزه با كذب و دروغ فوق العاده اهميت داده شده است تا جايى كه در روايات اسلامى دروغ به عنوان ((كليد گناهان )) و راستگويى به عنوان ((برات بهشت )) شمرده شده است .
على (ع ) مى فرمايد: ((راستگويى دعوت به نيكوكارى مى كند, و نيكوكارى دعوت به بهشت )).
و نيز امام عسكرى (ع ) مى فرمايد: ((تمام پليديها در اتاقى قرار داده شده , وكليد آن دروغ است )).
در حـديـث ديـگرى از على (ع ) مى خوانيم كه فرمود: ((انسان هيچ گاه طعم ايمان را نمى چشد تا دروغ را ترك گويد خواه شوخى باشد يا جدى )).
آيه ـ شان نزول : اين آيه در مورد گروهى از مسلمانان نازل گرديد كه درچنگال مشركان گرفتار شدند و آنها را مجبور به بازگشت از اسلام و اظهار كلمات كفرو شرك كردند.
آنـهـا ((عمار)) و پدرش ((ياسر)) و مادرش ((سميه )) و ((صهيب )) و ((بلال )) و ((خباب ))بودندS( پدر و مادر عمار در اين ماجرا سخت مقاومت كردند و كشته شدند, ولى عمار كه جوان بود آنچه را مشركان مى خواستند به زبان آورد.
ايـن خـبر در ميان مسلمانان پيچيد, بعضى غائبانه عمار را محكوم كردند وگفتند: عمار از اسلام بيرون رفته و كافر شده , پيامبر(ص ) فرمود: چنين نيست .
چـيـزى نـگذشت كه عمار گريه كنان به خدمت رسول خدا(ص ) آمد,پيامبر(ص ) فرمود: مگر چه شده است ؟.
عـرض كـرد اى پـيـامـبر! بسيار بد شده دست از سرم برنداشتند تا نسبت به شماجسارت كردم و بتهاى آنها را به نيكى ياد نمودم !.
پـيـامبر(ص ) با دست مباركش اشك از چشمان عمار پاك مى كرد و مى گفت :اگر باز تو را تحت فشار قرار دادند, آنچه مى خواهند بگو و جان خود را از خطررهايى بخش .
در اين هنگام آيه نازل گرديد و مسائل را در اين رابطه روشن ساخت .