كرارا گفته ايم كه اين سوره , سوره نعمتهاست , نعمتهاى معنوى و مادى , دراين آيه نتيجه كفران نعمتهاى الهى را در قالب يك مثال عينى مى خوانيم .
نـخـسـت مـى گويد: ((و خداوند (براى آنها كه ناسپاسى نعمت مى كنند) مثلى زده است : منطقه آبادى را كه در نهايت امن و امان بوده )) (وضرب اللّه مثلا قرية كانت آمنة ).
ايـن آبـادى آن چنان امن و امان بود كه ساكنانش ((با اطمينان در آن زندگى داشتند)) و هرگز مجبور به مهاجرت و كوچ كردن نبودند (مطمئنة ).
علاوه بر نعمت امنيت و اطمينان , ((انواع روزيهاى مورد نيازش بطور وافر ازهر مكانى به سوى آن مى آمد)) (ياتيها رزقها رغدا من كل مكان ).
((اما سرانجام اين آبادى (ساكناش ) كفران نعمتهاى خدا كردند و خدا لباس گرسنگى و ترس را به خاطر اعمالشان بر اندام آنها پوشانيد)) (فكفرت بانعم اللّه فاذقها اللّه لباس الجوع والخوف بما كانوا يصنعون ).
در حقيقت همان گونه كه درآ غاز, نعمت امنيت و رفاه تمام وجود آنها را پركرده بود, در پايان نيز بر اثر كفران , فقر و ناامنى به جاى آن نشست .
(آيه ) نه تنها نعمتهاى مادى آنها در حد كمال بود كه از نعمتهاى معنوى يعنى وجود فرستاده خدا و تعليمات آسمانى او نيز برخوردار بودند ((و پيامبرى ازخود آنها به سوى آنها آمد (و آنها را به آيين حـق دعـوت كـرد و اتمام حجت نمود)ولى آنها به تكذيبش پرداختند)) (ولقد جاهم رسول منهم فكذبوه ).
((پـس در ايـن هـنـگـام عـذاب الهى آنها را فرو گرفت , در حالى كه آنها ظالم وستمگر بودند)) (فاخذهم العذاب وهم ظالمون ).
(آيـه ) بـا مـشـاهـده چـنـيـن نـمـونـه هـاى زنـده و روشـنى شما در راه آن غافلان وظالمان و كفران كنندگان نعمتهاى الهى گام ننهيد ((شما از آنچه خدا روزيتان كرده است حلال و پاكيزه بخوريد و شكر نعمتهاى او را به جا آوريد اگر او را مى پرستيد))(فكلوا مما رزقكم اللّه حلا لا طيـبا واشكروا نعمت اللّه ان كنتم اياه تعبدون ).
ايـن داستان احتمالا مربوط به گروهى از بنى اسرائل بوده است كه در منطقه آبادى مى زيستند و بر اثر كفران نعمت گرفتار قحطى و ناامنى شدند.
شـاهد اين سخن , حديثى است كه از امام صادق (ع ) نقل شده كه فرمود:((گروهى از بنى اسرائيل آن قدر زندگى مرفهى داشتند كه حتى از مواد غذايى مجسمه هاى كوچك مى ساختند و گاهى با آن بـدن خود را نيز پاك مى كردند, اماسرانجام كار آنها به جايى رسيد كه مجبور شدند همان مواد غـذايى آلوده را بخورندو اين همان است كه خداوند در قرآن فرموده : ((ضرب اللّه مثلا قرية كانت آمـنـة مـطـمـئنة )) و اين هشدارى است به همه افراد و ملتهايى كه غرق نعمتهاى الهى هستند تا بدانند هرگونه اسراف و تبذير و تضييع نعمتها جريمه دارد جريمه اى بسيارسنگين .
اين هشدارى است به آنها كه هميشه نيمى از غذاى اضافى خود را به زباله دانها مى ريزند.
و هـشدارى است به آنها كه موادغذايى را در خانه ها براى مصرف شخصى ودر انبارها براى گرانتر فروختن , آن قدر ذخيره مى كنند كه مى گندد و فاسد مى شود اماحاضر نيستند به نرخ ارزانتر در اختيار ديگران بگذارند!.
آرى ! اينها همه در پيشگاه خدا مجازات و جريمه دارد و كمترين مجازات آن سلب اين مواهب است .