در آيات بسيارى , مدح و تمجيد از دنيا يا امكانات مادى آن شده است ولى با اين همه اهميتى كه به مـواهـب و نعمتهاى مادى داده شده , تعبيراتى كه قويا آن راتحقير مى كند در آيات قرآن به چشم مى خورد.
اين تعبيرات دوگانه عينا در روايات اسلامى نيز ديده مى شود.
پاسخ اين سؤال را با مراجعه به خود قرآن اين چنين مى توان گفت كه :مواهب جهان مادى كه همه از نـعـمـتهاى خداست و حتما وجودش در نظام خلقت لازم بوده و هست اگر به عنوان وسيله اى بـراى رسـيـدن بـه سـعـادت و تكامل معنوى انسان مورد بهره بردارى قرار گيرد از هر نظر قابل تحسين است .
و امـا اگـر بـه عـنوان يك هدف و نه وسيله مورد توجه قرار گيرد و از ارزشهاى معنوى و انسانى بـريـده شـود كـه در ايـن هنگام طبعا مايه غرور و غفلت و طغيان وسركشى و ظلم و بيدادگرى خواهد بود, درخور هرگونه نكوهش و مذمت است .