از آنـجا كه يكى از طرق تربيت و هدايت , همان دادن شخصيت به افراداست , قرآن مجيد به دنبال بحثهايى كه درباره مشركان و منحرفان در آيات گذشته داشت , در اينجا به بيان شخصيت والاى نـوع بـشر و مواهب الهى نسبت به اومى پردازد, تا با توجه به اين ارزش فوق العاده به آسانى گوهر خـود را نـيـالايـد وخـويش را به بهاى ناچيزى نفروشد, مى فرمايد: ((و ما فرزندان آدم را گرامى داشتيم ))(ولقد كرمنا بنى آدم ).
سـپـس بـه سـه قـسـمت از مواهب الهى , نسبت به انسانها اشاره كرده , مى گويد: ((و ماآنها را(با مـركـبـهاى مختلفى كه در اختيارشان قرار داده ايم ) در خشكى و دريا حمل كرديم )) (وحملناهم فى البر والبحر).
ديگر اين كه : ((آنها را از طيبات روزى داديم )) (ورزقناهم من الطيبات .
سـوم ايـن كـه : ((ما آنها را بر بسيارى از مخلوقات خود فضيلت و برترى داديم ))(وفضلناهم على كثير ممن خلقنا تفضيلا ).