در اين آيه واكنش فرعونيان در برابر بلاهاى آموزنده و بيداركننده پروردگاربيان شده است .
نخست مى خوانيم : ((هنگامى كه بلا بر آنها مسلط مى شد, مى گفتند: اى موسى , براى ما از خدايت بـخـواه تا به عهدى كه با تو كرده است وفا كند, و دعايت را در حق ما مستجاب نمايد)) (ولما وقع عليهم الرجز قالوا يا موسى ادع لنا ربك بما عهد عندك ).
((اگـر تـو ايـن بـلا را از ما بر طرف سازى , سوگند ياد مى كنيم كه قطعا هم خودمان به تو ايمان خـواهـيم آورد و هم بنى اسرائيل را آزاد ساخته و با تومى فرستيم )) (لئن كشفت عنا الرجز لنؤمنن لك ولنرسلن معك بنى اسرائيل ).
(آيـه ) در ايـن آيه اشاره به پيمان شكنى آنها كرده , مى گويد: ((پس هنگامى كه بلا را پس از مدت تعيين شده اى , كه به آن مى رسيدند, از آنها برمى داشتيم ,پيمان خود را مى شكستند)) نه خودشان ايـمان مى آوردند و نه بنى اسرائيل را اززنجير اسارت رها مى ساختند (فلما كشفنا عنهم الرجز الى اجل هم بالغوه اذاهم ينكثون ).
جـمـله ((الى اجل )) اشاره به اين است كه موسى , مى گفت در فلان وقت , اين بلا برطرف خواهد شد, براى اين كه كاملا روشن شود اين دگرگونى تصادفى نبوده .
(آيـه ) ايـن آيـه , سـرانجام اين همه خيره سرى و سركشى و پيمان شكنى رادر دو جمله كوتاه بيان مى كند, نخست به صورت سربسته مى گويد: ((پس ما از آنهاانتقام گرفتيم )) (فانتقمنا منهم ).
سـپـس ايـن انـتـقـام را شرح مى دهد و مى گويد: ((آنها را در دريا غرق كرديم زيراآنها آيات ما را تكذيب كردند, و از آن غافل بودند)) (فاغرقناهم فى اليم بانهم كذبوابياتنا وكانوا عنها غافلين ).
مـنـظور از انتقام الهى آن است كه خداوند جمعيت فاسد و غيرقابل اصلاح راكه در نظام آفرينش حق حيات ندارند, نابود سازد.