سـرانـجـام در آن مـيـعادگاه بزرگ , خداوند, شرايع و قوانين آيين خود را برموسى (ع ) نازل كرد نـخـست به او ((فرمود: اى موسى ! من تو را با رسالتهاى خويش ,و با سخن گفتنم (با تو) بر مردم برترى دادم و برگزيدم )) (قال يا موسى انى اصطفيتك على الناس برسالا تى وبكلا مى ).
اكنون كه چنين است ((آنچه را به تو دستور داده ام بگير و در برابر اين همه موهبت از شكرگزاران باش )) (فخذ ما آتيتك وكن من الشاكرين ).
هـدف آيه بيان دو امتياز بزرگ موسى (ع ) بر توده مردم است , يكى دريافت رسالات خدا, و ديگرى گفتگوى با پروردگار كه هر دو مقام رهبرى او را در ميان امت خويش تثبيت مى كرد.
(آيـه ) سـپـس اضافه مى كند كه : ((در الواحى كه بر موسى (ع ) نازل كرديم , ازهر موضوعى پند و انـدرز كـافـى و شرح و بيان مسائل مورد نياز در امور دين و دنيا وفرد و اجتماع براى او نوشتيم )) (وكتبنا له فى الا لواح من كل شى موعظة وتفصيلا لكل شى ).
سپس به او دستور داديم كه : ((با نهايت جديت و قوت اراده اين فرمانها رابرگير)) (فخذها بقوة ).
((و به قوم خود نيز فرمان ده كه به نيكوترين آنها عمل كنند)) (وامر قومك ياخذوا باحسنها).
و نـيـز بـه آنـهـا اخطار كن كه مخالفت با اين فرمانها و فرار از زير بار مسؤوليتها و وظائف ,نتيجه دردنـاكـى دارد, و پـايـانش دوزخ است و ((به زودى جايگاه فاسقان را به شمانشان خواهم داد)) (ساوريكم دار الفاسقين ).
از تعبير ((من كل شى موعظة )) چنين استفاده مى شود كه همه مواعظ واندرزها و مسائل لازم در الـواح مـوسـى (ع ) نـبـود, زيـرا در آن زمان به مقدار استعدادمردم , احكام الهى نازل گشت , ولى هـنـگـامى كه مردم جهان به آخرين مرحله ازتعليمات انبيا رسيدند, آخرين دستور كه شامل همه نيازمنديهاى مادى و معنوى مردم بود بر پيامبر اسلام (ص ) نازل گرديد.
ظـاهر جمله ((ساوريكم دار الفاسقين )) (به زودى خانه فاسقان را به شما نشان مى دهم ) اين است كه منظور از آن , دوزخ مى باشد, كه قرارگاه كسانى است كه ازاطاعت فرمان خدا و انجام وظائف خويش خارج شده اند.