ايـن آيه آخرين آيه اى است كه در اين سوره پيرامون زندگى بنى اسرائيل سخن مى گويد و در آن سـرگـذشت ديگرى را به جمعيت يهود يادآورى مى كند,سرگذشتى كه هم درس عبرت است و هـم دليل بر سپردن يك پيمان , مى گويد:به خاطر بياوريد ((هنگامى كه كوه را بالاى سر آنها قرار داديم , آنچنان كه گويى سايبانى بر سر آنها بود)) (واذ نتقنا الجبل فوقهم كانه ظلة ).
((و آنـچـنان كه آنها گمان بردند بر سرشان سقوط خواهد كرد)) (وظنوا انه واقع بهم ) وحشت و اضطراب سراسر وجودشان را گرفت , و به تضرع افتادند.
در همان حال به آنها گفتيم ((آنچه را از احكام به شما داده ايم با جديت وقوت بگيريد)) (خذوا ما آتيناكم بقوة ).
((و آنچه در آن مانده است به خاطر داشته باشيد تا پرهيزكار شويد)) (واذكرواما فيه لعلكم تتقون ) از كيفر خدا بترسيد و به پيمانهايى كه در آن از شما گرفته ايم عمل كنيد.
يعنى , تمام رسالت موسى (ع ) و ساير انبيا و مبارزات درگيريهاى مستمر وسخت آنان , و ناراحتيها و شـدايـد طاقت فرسايى كه تن به آن دادند, همه براى آن بوده است كه فرمان خدا و اصول حق و عدالت و پاكى و تقوا در ميان همه بطوركامل اجرا گردد.