در آيـه قـبـل سخن از مجازات دنيوى ستمكاران در ميان بود, در اين آيه و سه آيه بعد از مجازات اخروى آنها بحث مى كند و به اين ترتيب پيوندى روشن دارند.
نخست به عنوان يك قانون عمومى مى فرمايد: ((از تمام كسانى كه پيامبران به سوى آنها فرستاده شدند, بطور قطع در روز قيامت سؤال مى كنيم )) (فلنسئلن الذين ارسل اليهم ).
نـه تـنـها از آنها سؤال مى كنيم ((از پيامبرانشان نيز مى پرسيم )) كه رسالت خويش را چگونه انجام دادند (ولنسئلن المرسلين ).
بنابراين , هم رهبران مسؤولند و هم پيروان , هم پيشوايان و هم تابعان , منتهاچگونگى مسؤوليتهاى اين دو گروه متفاوت است .
(آيه ) در اين آيه براى اين كه كسى تصور نكند كه سؤال از امتها وپيامبرانشان دليل بر اين است كه چيزى از علم خدا مخفى مى ماند, با صراحت وتاكيد آميخته با قسم مى گويد: ((ما با علم و دانش خـويـش تـمام اعمالشان را براى آنهاشرح مى دهيم , زيرا ما هرگز از آنها غايب نبوديم )) همه جا با آنها بوديم و در هر حال همراهشان (فلنقصن عليهم بعلم وما كنا غائبين ).