در آيـه قـبـل خوانديم , مؤمنان راستين از ((فزع اكبر)) (وحشت بزرگ ) غمگين نمى شوندS( اين آيه تـوصـيـفـى از آن روز وحـشـت انگيز كرده است , و در حقيقت علت عظمت اين وحشت را مجسم مـى سازد, مى گويد: اين امر ((روزى , تحقق مى يابد كه ما آسمان را در هم مى پيچيم همان گونه كه طومار نامه ها درهم پيچيده مى شود)) !(يوم نطوى السما كطى السجل للكتب ).
در اين آيه تشبيه لطيفى نسبت به درنورديدن طومار عالم هستى در پايان دنياشده است , در حال حـاضر اين طومار گشوده شده و تمام نقوش و خطوط آن خوانده مى شود و هر يك در جايى قرار دارد, امـا هنگامى كه فرمان رستاخيز فرارسد, اين طومار عظيم با تمام خطوط و نقوشش , در هم پيچيده خواهد شد.
سپس اضافه مى كند: ((همان گونه كه ما در آغاز آن را ايجاد كرديم باز هم برمى گردانيم )) و اين كار مشكل و سختى در برابر قدرت عظيم ما نيست (كما بدانا اول خلق نعيده ).
و در پايان آيه مى فرمايد: ((اين وعده اى است كه ما داده ايم و قطعا آن راانجام خواهيم داد)) (وعدا علينا انا كنا فاعلين ).
از بعضى روايات استفاده مى شود كه منظور از بازگشت خلق به صورت اول آن است كه انسانها بار ديـگر پا برهنه و عريان ـن گونه كه در آغاز آفرينش بودندـ بازمى گردند و اين يكى از چهره هاى بازگشت آفرينش به صورت نخست است .