از آنجا كه در آيات گذشته سخن از گروه ضعيف الايمان بود در اين آيه نيزچهره ديگرى از آنها را تـرسـيـم كـرده , مـى گويد: ((هر كسى گمان مى كند كه خداپيامبرش را در دنيا و آخرت يارى نخواهد كرد و (از اين نظر عصبانى است , هر كارى از دستش ساخته است بكند) ريسمانى به سقف خـانـه خود بياويزد و خود را از حلق آويز, و نفس خود را قطع كند (و تا لبه پرتگاه مرگ پيش رود) بـبـيـنـد آيـا اين كار خشم او را فرو مى نشاند)) (من كان يظن ان لن ينصره اللّه فى الدنيا والا خرة فليمدد بسبب الى السما ثم ليقطع فلينظر هل يذهبن كيده مـا يغيظ).
اين آيه به يك نكته روانى در ارتباط با افراد كم حوصله و عصبانى وضعيف الايمان اشاره مى كند كه آنـهـا وقـتـى كـارشان ظاهرا به بن بست مى رسد فورادستپاچه مى شوند و تصميمهاى جنون آميز مى گيرند.
(آيـه )ـاين آيه اشاره به يك جمع بندى در آيات گذشته كرده , مى گويد: ((واين گونه ما قرآن را بـه صورت آيات بينات و نشانه هاى روشن نازل كرديم )) (وكذلك انزلناه آيات بينات ) دلائلى براى معاد و رستاخيز همچون بررسى دوران جنينى انسان , و رشد گياهان و زنده شدن زمينهاى مرده .
ولـى بـا ايـن همه , داشتن دلائل روشن به تنهايى كافى نيست بلكه آمادگى پذيرش حق نيز لازم اسـت , به همين دليل در پايان آيه مى گويد: ((و خداوند هركس رابخواهد هدايت مى كند)) (وان اللّه يهدى من يريد).
(آيه )ـاين آيه به شش گروه از پيروان مذاهب مختلف كه يك گروه مسلم و مؤمنند, و پنج گروه غـيـرمـسـلمان اشاره كرده , مى فرمايد: ((كسانى كه ايمان آورده اند, و يهود, و صابئان , و نصارا, و مـجـوس , و مـشـركـان , خـداونـد در مـيان آنهاروز قيامت داورى مى كند, و حق را از باطل جدا مـى سـازد)) (ان الـذيـن آمنوا والذين هادوا والصابئين والنصارى والمجوس والذين اشركوا ان اللّه يفصل بينهم يوم القيمة ).
مـگـر نـه ايـن اسـت كـه يـكـى از نـامـهاى قيامت ((يوم الفصل )) روز جدايى حق از باطل است و ((يوم البروز)) روز آشكار شدن مكتومها, و روز پايان گرفتن اختلافات است .
آرى ! خـدا در آن روز بـه هـمـه اين اختلافات پايان مى دهد: ((چرا كه خداوند ازهمه چيز آگاه و باخبر است )) (ان اللّه على كل شى شهيد).