هـنگامى كه مسلمانان در مكه بودند مشركان پيوسته آنها را آزار مى دادند, ومرتبا مسلمانان كتك خورده با سرهاى شكسته خدمت پيامبر(ص ) مى رسيدند وشكايت مى كردند (و تقاضاى اذن جهاد داشـتـند) اما پيامبر(ص ) به آن ها مى فرمود:صبر كنيد, هنوز دستور جهاد به من داده نشده تا اين كـه هـجرت شروع شد ومسلمين از مكه به مدينه آمدند, خداوند اين آيه را كه متضمن اذن جهاد است نازل كرد و اين نخستين آيه اى است كه درباره جهاد نازل شده .
در آيـه قـبـل ذكر شد كه خداوند وعده دفاع از مؤمنان را داده , در اين آيه مى گويد: ((خداوند به كـسـانـى كه جنگ از طرف دشمنان بر آنها تحميل شده اجازه جهاد داده است , چرا كه آنها مورد ستم قرار گرفته اند)) (اذن للذين يقاتلون بانهم ظلموا).
سـپـس ايـن اجـازه را بـا وعـده پيروزى از سوى خداوند قادر متعال تكميل كرده , مى فرمايد: ((و خداوند قدرت بر يارى كردن آنها را دارد)) (وان اللّه على نصرهم لقدير).
شـمـا بـايـد آنـچـه در توان داريد در اين عالم اسباب به كار گيريد و در آنجا كه قدرت شما پايان مـى گـيـرد در انـتـظار يارى خدا باشيد, و اين همان برنامه اى بود كه پيامبر اسلام (ص ) در تمام مبارزاتش به كار مى گرفت و پيروز مى شد.