مجموع مطالب اين سوره را مى توان به چندبخش تقسيم كرد:
بـخـش اول ـ از آيـه ((قـد افـلح المؤمنون )) تا چندين آيه بعدـ بيانگر صفاتى است كه مايه فلاح و رستگارى مؤمنان است .
بخش دوم به نشانه هاى مختلف خداشناسى , و آيات آفاقى و انفسى پروردگار در پهنه عالم هستى , اشاره كرده .
در بخش سوم به شرح سرگذشت عبرت انگيز جمعى از پيامبران بزرگ پرداخته است .
در بـخـش چـهـارم روى سـخن را به مستكبران كرده , و با دلائل منطقى و گاه باتعبيرات تند و كوبنده به آنها هشدار مى دهد, تا دلهاى آماده به خود آيد و راه بازگشت به سوى خدا را پيدا كند.
در بخش پنجم بحثهاى فشرده اى درباره معاد بيان كرده است .
و در بخش ششم از حاكميت خداوند بر عالم هستى .
در بـخـش هـفـتم باز هم سخن از قيامت , حساب , جزا و پاداش نيكوكاران وكيفر بدكاران به ميان مى آورد, و با بيان هدف آفرينش انسان سوره را پايان مى دهد.