در آخـريـن مـرحـله از شرح سرگذشت پيامبران اشاره كوتاه و مختصرى به حضرت مسيح (ع ) و همچنين مادرش مريم كرده , مى گويد: ((و ما فرزند مريم ومادرش را آيت و نشانه اى (از عظمت و قدرت خود) قرار داديم )) (وجعلنا ابن مريم وامه آية ).
سـپـس بـه بـخـشى از نعمتها و مواهب بزرگى كه به اين مادر و فرزند عطا فرموده اشاره كرده , مـى گويد: ((و آنها را در سرزمين بلندى كه داراى آرامش و امنيت و آب جارى بود جاى داديم )) (وآوينا هما الى ربوة ذات قرار ومعين ).
احـتـمـال دارد كـه جـمله فوق اشاره به محل تولد مسيح (ع )دربيابان بيت المقدس باشد, جايى كه خـداونـد آن را مـحـل امـنـى براى اين مادر و فرزند قرارداد, وآب گوارادر آن جارى ساخت و از درخت خشكيده خرما به او روزى مرحمت كرد.
بـه هر حال آيه دليلى است بر حمايت مستمر و دائم خداوند نسبت به رسولان خود و كسانى كه از آنها حمايت مى كردند.