قـرآن مـى گـويـد: ((و آنـهـا كه از ميان شما داراى برترى (مالى ) و وسعت زندگى هستند نبايد سوگند ياد كنند (يا تصميم بگيرند) كه انفاق خود را نسبت به نزديكان و مستمندان و مهاجران در راه خـدا قـطـع نـمـايـنـد)) (ولا يـاتل اولوا الفضل منكم والسعة ان يؤتوا اولى القربى والمساكين والمهاجرين فى سبيل اللّه ).
ايـن تعبير نشان مى دهد كه جمعى از كسانى كه آلوده افك شدند از مهاجران در راه خدا بودند كه فريب منافقان را خوردند, و خداوند به خاطر سابقه آنها اجازه نداد كه آنان را از جامعه اسلامى طرد كنند و تصميمهايى كه بيش از حد استحقاق باشد درباره آنها بگيرند.
سـپس براى تشويق و ترغيب مسلمانان به ادامه اين گونه كارهاى خير اضافه مى كند: ((و بايد عفو كنند و گذشت نمايند)) (وليعفوا وليصفحوا).
((آيـا دوسـت نمى داريد خداوند شما را بيامرزد و خداوند آمرزنده و مهربان است )) (الا تحبون ان يغفر اللّه لكم واللّه غفور رحيم ).
پـس هـمـان گـونـه كه شما انتظار عفو الهى را در برابر لغزشها داريد بايد در موردديگران عفو و بخشش را فراموش نكنيد.
آيـات فوق در حقيقت ترسيمى از تعادل ((جاذبه )) و ((دافعه )) اسلامى است آيات افك و مجازات شديد تهمت زنندگان به نواميس مردم نيروى عظيم دافعه راتشكيل مى دهد, و آيه مورد بحث كه سخن از عفو و گذشت و غفور و رحيم بودن خدا مى گويد بيانگر جاذبه است !.
(آيـه )ـسـپـس بار ديگر به مساله ((قذف )) و متهم ساختن زنان پاكدامن با ايمان به اتهام ناموسى بـازگـشـتـه , و بـطور مؤكد و قاطع مى گويد: ((كسانى كه زنان پاكدامن و بى خبر (از هرگونه آلـودگـى ) و مـؤمن را به نسبتهاى ناروا متهم مى سازند دردنيا و آخرت از رحمت الهى بدورند و عـذاب بـزرگـى براى آنهاست )) (ان الذين يرمون الـمحصنات الغافلا ت المؤمنات لعنوا فى الدنيا والا خرة ولهم عذاب عظيم ).
در واقـع سـه صفت براى اين زنان ذكر شده كه هركدام دليلى است بر اهميت ظلمى كه بر آنها از طريق تهمت وارد مى گردد.
(آيـه )ـايـن آيه چگونگى حال اين گروه تهمت زنندگان را در دادگاه بزرگ خدا مشخص كرده , مى گويد: آنها عذاب عظيمى دارند ((در آن روز كه زبانهاى آنها ودستها و پاهايشان بر ضد آنان به اعمالى كه مرتكب شدند گواهى مى دهند)) (يوم تشهد عليهم السنتهم وايديهم وارجلهم بما كانوا يعملون ).
زبان آنها بى آنكه خودشان مايل باشند به گردش در مى آيد و حقايق رابازگو مى كند.
دست و پاى آنها نيز به سخن در مى آيد و حتى طبق آيات قرآن پوست تن آنهاسخن مى گويد.
آرى ! در آنجا كه روز آشكار شدن همه پنهانيهاست ظاهر مى شوند.
(آيـه )ـسـپـس مـى گويد: ((آن روز خداوند جزاى واقعى آنها را بى كم وكاست به آنها مى دهد)) (يومئذ يوفيهم اللّه دينهم الحق ).
و در آن روز ((مى دانند كه خداوند حق آشكار است )) (ويعلمون ان اللّه هوالحق المبين ).
اگـر امـروز, و در ايـن دنـيـا, در حـقـانيت پروردگار شك و ترديد كنند, يا مردم رابه گمراهى بـكـشـانـنـد در آن روز نـشـانـه هـاى عـظـمـت و قدرت و حقانيتش آن چنان واضح مى شود كه سرسخت ترين لجوجان را وادار به اعتراف مى كند.