در آيات گذشته سخن از اعراض كافران , از آيات تشريعى يعنى قرآن مجيدبود و در اينجا سخن از اعراض آنها از آيات تكوينى و نشانه هاى خدا در پهنه آفرينش است , آنها نه تنها, گوش جان خود را بر سخنان پيامبر(ص ) مى بستند, بلكه چشمهاى خود را نيز از ديدن نشانه هاى حق در اطراف خود محروم مى ساختند.
نخست مى گويد: ((آيا آنها به زمين نگاه نكردند چه بسيار گياهان از انواع مختلف , نر و ماده , زيبا و جالب و پرفايده در آن آفريديم )) (اولم يروا الى الا رض كم انبتنا فيها من كل زوج كريم ).
(آيـه )ـدر ايـن آيه به عنوان تاكيد و تصريح بيشتر مى فرمايد: ((در اين (خلقت گياهان ارزشمند) نشانه روشنى (بر وجود خدا) است )) (ان فى ذلك لا ية ).
امـا اين كوردلان آن چنان غافل و بى خبرند كه اين گونه آيات الهى را مى بينند,باز هم در غفلتند, چرا كه كفر و لجاج در قلب آنها رسوخ كرده .
لذا در پايان آيه مى فرمايد: ((اكثر آنها هرگز مؤمن نبوده اند)) (وما كان اكثرهم مؤمنين ).
(آيـه )ـدر ايـن آيـه بـا تـعـبـيـرى كه هم نشانه تهديد است و هم تشويق , هم بيم است و هم اميد, مى فرمايد: ((و پروردگار تو قدرتمند و مهربان است )) (وان ربك لهوالعزيزالرحيم ).
((عـزيـز)) به معنى قدرتمندى است كه شكست ناپذير است , هم توانايى برارائه آيات بزرگ دارد, و هـم درهم كوبنده تكذيب كنندگان است , ولى با اين حال ((رحيم )) است و رحمت واسعه اش همه جا را فراگرفته , و بازگشت جدى به سوى اودر يك لحظه كوتاه كافى است كه تمام نظر لطف او را متوجه انسان سازد و بر گناهان گذشته اش قلم عفو كشد.