ايـن آيـه پـرده از روى اين حقيقت بر مى دارد كه : ((تو نمى توانى كسى را كه دوست دارى هدايت كنى , ولى خداوند هر كس را بخواهد هدايت مى كند, و او ازهدايت يافتگان آگاهتر است )) (انك لا تهدى من احببت ولكن اللّه يهدى من يشاوهو اعلم بالمهتدين ).
مـنظور از هدايت در اينجا ((ارائه طريق )) نيست , چرا كه ارائه طريق كار اصلى پيامبر(ص ) است و بـدون اسـتثنا راه را به همه نشان مى دهد, بلكه منظور از هدايت در اينجا ((ايصال به مطلوب )) و رسانيدن به سر منزل مقصود است .
بـه هر حال اين آيه يك نوع دلدارى براى پيامبر(ص ) است كه به اين واقعيت توجه كند نه اصرار بر شرك از ناحيه گروهى از بت پرستان مكه بى دليل است , و نه ايمان مخلصانه مردم حبشه يا نجران و امثال سلمانها و بحيراها و هرگز از عدم ايمان گروه اول نگرانى به خود راه ندهد.
(آيـه )ـدر ايـن آيـه سخن از كسانى مى گويد كه در دل به حقانيت اسلام معترف بودند ولى روى ملاحظات منافع شخصى , حاضر به قبول ايمان نبودندمى فرمايد: ((آنها گفتند: ما اگر هدايت را هـمراه تو پذيرا شويم (و از آن پيروى كنيم ) مارا از سرزمينمان مى ربايند))! (وقالوا ان نتبع الهدى معك نتخطف من ارضنا).
ايـن سـخـن را كـسـانى مى گويند كه قدرت پروردگار را ناچيز مى شمرند ونمى دانند چگونه او يارانش را يارى و دشمنانش را درهم مى شكند.
لـذا قرآن در پاسخ آنها چنين مى گويد: ((آيا ما حرم امنى در اختيار آنها قرارنداديم كه ثمرات هر چيزى (از هر شهر و ديارى ) به سوى آن آورده مى شود رزقى است از جانب ما))؟! (اولم نمكن لهم حرما آمنا يجبى اليه ثمرات كل شى رزقامن لدنا).
((ولى بيشترشان نمى دانند)) (ولكن اكثرهم لا يعلمون ).
خـداوندى كه سرزمين شوره زار و سنگلاخ بى آب و درختى را حرم امن قرارداد, و آن چنان دلها را متوجه آن ساخت كه بهترين محصولات از نقاط مختلف جهان را به سوى آن مى آورند, قدرت خود را به خوبى نشان داده است .
بنابراين چگونه ممكن است خداوند بعد از اسلام شما را از آن محروم سازد,دل قوى داريد و ايمان بياوريد.