از آنـجـا كـه لـوط از بستگان نزديك ابراهيم و از نخستين كسانى است كه به اوايمان آورد پس از داستان ابراهيم , به بخشى از تلاش و كوشش او در راه ابلاغ رسالت و مواهب پروردگار نسبت به او اشاره مى كند: ((و لوط را به يادآور كه ما به اوحكم (فرمان نبوت و رسالت ) و علم داديم )) (ولوطا آتيناه حكما وعلما).
لـوط از پـيامبران بزرگى است كه هم عصر با ابراهيم بود, و همراه او از سرزمين بابل به فلسطين مـهـاجـرت كـرد, و بعدا از ابراهيم جدا شد و به شهر ((سدوم )) آمده چرا كه مردم آن منطقه غرق فـسـاد و گـناه , مخصوصا انحرافات و آلودگيهاى جنسى بودند, او براى هدايت اين قوم منحرف تلاش و كوشش بسيار كرد, اما كمتر در آن كوردلان اثر گذارد.
سـرانـجـام قـهـر و عذاب شديدالهى آنها را فراگرفت , و جز خانواده لوط ـبه استثناى همسرش ـ همگى نابود شدند.
لذا در دنباله آيه به اين موهبت كه به لوط ارزانى داشت اشاره كرده ,مى فرمايد: ((و ما او را از شهر و ديارى كه كارهاى پليد و زشت انجام مى دادند رهايى بخشيديم )) (ونجيناه من القرية التى كانت تعمل الخبائث ).
((چـرا كـه آنـهـا مردم بدى بودند و از اطاعت فرمان حق بيرون رفته بودند)) (انهم كانوا قوم سو فاسقين ).
(آيه )ـ سپس به آخرين موهبت الهى در باره ((لوط)) اشاره كرده , مى گويد:((و ما او را در رحمت خاص خويش داخل كرديم )) (وادخلناه فى رحمتنا).
((چرا كه او از بندگان صالح بود)) (انه من الصالحين ).