سـوره مـؤمـن نـخـستين سوره از ((حواميم )) ((2)) است و محتواى آن را مى توان در شش بخش
خلاصه كرد:.
بـخش اول : توجهى است به خداوند و قسمتى از اسما حسناى او,مخصوصا آنچه خوف و رجا را در دلها برمى انگيزد.
بخش دوم : تهديدهايى است نسبت به كافران جبار پيرامون عذابهاى اين جهان , و عذابهاى قيامت با ذكر خصوصيات و جزئيات آن .
بـخـش سـوم : پـس از مطرح كردن داستان موسى (ع ) و فرعون سخن را به مؤمن آل فرعون سوق مـى دهـد و بـخـش وسـيـعى از سوره را به شرح گفتگوهاى اين مردهوشمند شجاع با فرعونيان اختصاص مى دهد.
بـخـش چهارم : مساله توحيد و شرك را كه مهمترين مساله زندگى انسان است به ميان آورده , و قسمتى از نشانه هاى توحيد و دلائل بطلان شرك را مطرح مى كند.
بخش پنجم : ضمن دعوت پيامبر به صبر و شكيبايى خلاصه اى از آنچه دربخشهاى ديگر اين سوره گذشت و ذكر گوشه اى از نعمتهاى الهى , سوره را پايان مى دهد.
نـامـگـذارى سـوره بـه ((مـؤمن )) به خاطر بخشى است كه درباره مؤمن آل فرعون بيان مى كند, همان طور كه نامگذارى آن به ((غافر))به خاطر آغاز سومين آيه آن است .