از پيامبر(ص ) نقل شده كه فرمود: ((الحوميم تاج القرآن S( سوره هاى (هفتگانه ) حم تاج قرآن است ))! .
و در حـديـثـى از امام صادق (ع ) مى خوانيم : ((سوره هاى حاميم گلهاى قرآن است , خدا را سپاس گـوئيـد و بـا حـفـظ و تـلاوت ايـن سوره ها او را شكر گذاريد, هربنده اى كه از خواب برخيزد و سـوره هـاى حاميم بخواند از دهانش (در قيامت ) بوى عطر دل انگيزى بهتر از مشك و عنبر خارج مـى شـود, و خداوند خواننده اين سوره هارا رحمت مى كند و نيز همسايگان و دوستان و آشنايان و تـمـام يـاران نزديك و دور اورا مشمول رحمت خويش قرار مى دهد, و در قيامت عرش و كرسى و فرشتگان مقرب خدا براى او استغفار مى كنند)).
روشن است اين فضائل بزرگ پيوندى با آن محتواى برجسته دارد, محتوايى كه هرگاه در زندگى انسان در بعد ((اعتقادى )) و ((عملى )) او پياده شود بدون شك مستحق اين فضائل عظيم است , و اگـر در ايـن روايات سخن از تلاوت به ميان آمده ,منظور تلاوتى است كه مقدمه اى براى ايمان و عمل باشد.
به نام خداوند بخشنده بخشايشگر.
(آيه )ـ در آغاز اين سوره نيز به ((حروف مقطعه )) برخورد مى كنيم كه در اينجا ازنوع تازه اى از آن است : ((حا ـ ميم )) (حم ).
در بـعـضى از روايات دو حرف آغاز اين سوره به نامهاى خدا كه با اين دوحرف آغاز مى شود تفسير شده است , چنانكه در حديثى از امام صادق (ع ) به ((حميد)) و ((مجيد)) تفسير گرديده است .
بعضى نيز ((ح )) را به نامهايى مانند ((حميد)) و ((حليم )) و ((حنان )) و ((م )) را به نامهايى مانند ((ملك )) و ((مالك )) و ((مجيد)) تفسير كرده اند.
ايـن احـتمال نيز وجود دارد كه ((ح )) شاره به ((حاكميت )) و ((م )) اشاره به ((مالكيت خداوند)) بوده باشد.
روشن است كه اين تفسيرها با هم منافاتى ندارد و ممكن است همه در معنى آيه جمع باشد.