لحن آيات پيشين نشان مى داد كه اين آيات هنگامى نازل شده كه مسلمانان در اقليت و محروميت بودند, و دشمنان در اوج قدرت .
و بـه دنبال آن آيات بعد در حقيقت براى اين نازل شده كه به مؤمنان راستين بشارت دهد كه شما هرگز تنها نيستيد.
مى فرمايد: ((فرشتگانى كه حاملان عرشند و آنها كه در گرداگرد آن (طواف مى كنند) تسبيح و حـمـد پـروردگارشان را مى گويند و به او ايمان دارند و براى مؤمنان استغفار مى كنند)) (الذين يحملون العرش ومن حوله يسبحون بحمد ربهم ويؤمنون به ويستغفرون للذين آمنوا).
گـفـتار آنها اين است كه مى گويند: ((پروردگارا! رحمت و علم تو همه چيز رافراگرفته (تو از گـنـاهـان بندگانت باخبرى و نسبت به آنها رحيمى خداوندا!) آنها را كه توبه كرده اند و راه تو را پـيـروى مى كنند بيامرز و آنها را از عذاب دوزخ نگاه دار)) (ربناوسعت كل شى رحمة وعلما فاغفر للذين تابوا واتبعوا سبيلك وقهم عذاب الجحيم ).
ايـن آيـه از يـك سو به مؤمنان مى گويد تنها شما نيستيد كه عبادت خداوند مى كنيد, وتسبيح و حـمد او را مى گوييد, قبل از شما مقربترين فرشتگان خداوند و حاملان وطواف كنندگان عرش خدا حمد و تسبيحش مى گويند.
از سـوى ديـگـر به كفار هشدار مى دهد كه ايمان آوردن يا نياوردن شما مهم نيست , خدا نيازى به ايمان كسى ندارد.
و از سـوى سـوم بـه مؤمنان آگاهى مى دهد كه شما در اين جهان تنها نيستيدـهرچند در محيط زنـدگـى خود در اقليت باشيدـ نيرومندترين قدرتهاى غيبى عالم پشتيبان شما و دعاگوى شما هستند.
(آيه )ـ در اين آيه در ادامه دعاهاى حاملان عرش درباره مؤمنان مى افزايد: ((پروردگارا! آنها را در بـاغـهـاى جـاويدان بهشت كه به آنها وعده فرموده اى وارد كن )) (ربنا وادخلهم جنات عدن التى وعدتهم ).
((و هـمـچنين از پدران و همسران و فرزندانشان هركدام كه صالح بودند)) (ومن صلح من آبائهم وازواجهم وذرياتهم ).
چرا ((كه تو توانا و حكيمى )) (انك انت العزيز الحكيم ).
وعده الهى كه در اين آيات به آن اشاره شده همان وعده اى است كه بارهاخداوند به وسيله پيامبران به مردم داده است .
تـقـسـيم مؤمنان به دو گروه بيانگر اين واقعيت است كه گروهى در رديف اول قرار دارند, و در پـيروى اوامر خداوند كاملا كوشا هستند, اما گروه ديگرى در اين حدنيستند امام به خاطر پيروى نسبى از گروه اول و انتسابشان به آنها نيز مشمول دعاى فرشتگانند.
(آيـه )ـ سـپـس آنـهـا در چهارمين دعايشان در حق مؤمنان چنين مى گويند:((و آنها را از بديها نـگـاهدار كه هركس را در آن روز از بديها نگاهدارى مشمول رحمتت ساخته اى )) (وقهم السيئات ومن تق السيئات يومئذ فقد رحمته ).
و بالاخره دعاى خود را با اين جمله پرمعنى پايان مى دهند: ((و اين است همان رستگارى عظيم )) (وذلك هو الفوز العظيم ).
چـه فـوز و نـجـاتـى از ايـن برتر كه گناهان انسان بخشوده شود, عذاب و بديها ازاو دور گردد, مـشمول رحمت الهى شود, و در بهشت جاويدانش قدم بگذارد وبستگان مورد علاقه اش نيز به او ملحق گردند.