بـه دنبال بحثهاى گذشته در زمينه كارشكنيهاى كفار و كبر و غرور و تكذيب آنها نسبت به آيات الـهـى در ايـن آيـه و آيـه بـعـد, پيامبر(ص ) را دلدارى داده , امر به صبر و استقامت در مقابل اين مشكلات مى كند.
نـخـست مى فرمايد: ((اكنون كه چنين است صبر كن كه وعده خدا حق است ))(فاصبر ان وعداللّه حق ).
هـم وعـده پـيـروزى كـه بـه تـو داده شـده , و هـم وعـده مـجازات دردناك مستكبران مغرور و تكذيب كننده , هر دو حق است و بدون شك تحقق مى يابد.
سـپـس بـراى ايـنـكـه دشـمـنان حق چنين تصور نكنند كه اگر در مجازاتشان تاخيرى رخ دهد مى توانند از چنگال كيفر و عذاب الهى بگريزند اضافه مى كند: ((وهرگاه قسمتى از مجازاتهايى را كـه بـه آنـهـا وعده داده ايم در حال حياتت به تو ارائه دهيم , و يا تو را (پيش از آن كه آنان گرفتار عذاب شوند) از دنيا ببريم (مهم نيست )چرا كه همه آنان را تنها بسوى ما باز مى گردانند)) و ما به وعـده هـاى خـود درباره آنان عمل خواهيم كرد (فاما نرينك بعض الذى نعدهم او نتوفينك فالينا يرجعون ).
وظـيـفـه تـو تنها ابلاغ آشكار و اتمام حجت بر همگان است , تا دلهاى بيدار درپرتو تبليغ تو روشن گـردد, و بـراى مـخـالـفان نيز جاى عذر و بهانه اى باقى نماند, تو به هيچ چيزى جز به انجام اين وظيفه , دلبستگى نداشته باش !.
(آيـه )ـ بـاز براى مزيد تسلى خاطر و دلدارى پيامبر اشاره به وضع مشابه پيامبران پيشين مى كند, كـه آنـها نيز گرفتار چنين مشكلاتى بودند ولى همچنان به راه خودادامه دادند, و پيروزى را در آغوش گرفتند, مى فرمايد: ((ما پيش از تو رسولانى فرستاديم , سرگذشت گروهى از آنان را (در قرآن ) براى تو بازگو كرده ايم , هرچندسرگذشت گروهى ديگر را براى تو بيان ننموديم )) (ولقد ارسلنا رسلا من قبلك منهم من قصصنا عليك ومنهم من لم نقصص عليك ).
هركدام با صحنه هايى از اين قبيل و مشكلاتى طاقت فرسا دست به گريبان بودند, و در مقابل آنها اقـوام لجوج و متكبر و مغرور فراوان قرار داشتند, ولى سرانجام آيين حق پيروز گشت و ظالمان و مجرمان مغلوب شدند.
اخبار متعددى در منابع مختلف اسلامى وارد شده كه پيامبران الهى 124هزار نفر بودند.
و از آنجا كه مشركان و كافران بهانه جو و لجوج هر روز در برابر انبياى الهى تقاضاى معجزه دلخواه خود را داشتند, و مشركان زمان پيامبر(ص ) نيز همين شيوه را تكرار مى كردند, قرآن در دنباله اين سـخـن اضـافـه مـى كـند: ((هيچ پيامبرى حق نداشت و نمى توانست معجزه اى جز به فرمان خدا بياورد))! (ومـا كان لرسول ان ياتى باية الا باذن اللّه ).
اصولا همه معجزات دراختيار خداست , وبازيچه دست كفار نمى تواندباشد.
سـپس با لحنى جدى و تهديدآميز به كسانى كه مى گفتند اگر راست مى گويى چرا عذاب الهى به سراغ ما نمى آيد هشدار مى دهد كه : ((هنگامى كه فرمان الهى (براى مجازات اين منكران لجوج ) صادر شود در ميان آنها به حق داورى خواهدشد, و پيروان باطل در آن هنگام زيان خواهند كرد)) (فاذا جا امراللّه قضى بالحق وخسر هنالك المبطلون ).
در آن روز درهـاى توبه بسته مى شود و رهروان راه باطل به روشنى مى بينندكه تمام سرمايه هاى هستى خود را از كف داده و متاعى نخريدند.